10. Iku kaayoman ing Rohe Sang Yehuwah sarta dadi hakime wong Israel. Panjenengane majeng perang, Sang Yehuwah nuli ngulungake Prabu Kusyan-Risyataim, ratu ing Aram mau ing astane, temah Sang Prabu Kusyan-Risyataim kawon.
11. Nagara kono tumuli tentrem, lawase patang puluh taun. Wasana Sang Otniel putrane Sang Kenas banjur seda.
12. Nanging wong Israel tumuli padha nglakoni kang ala maneh ana ing paningale Sang Yehuwah; tumuli Sang Prabu Eglon, ratu ing Moab diparingi pangwasa dening Sang Yehuwah ngereh wong Israel, amarga bangsa iku padha nglakoni kang ala ana ing paningale Sang Yehuwah.
13. Prabu Eglon mau asekuthon karo bani Amon lan bani Amalek. Banjur nglurug lan ngawonake wong Israel. Kutha Wit Kurma dibroki.
14. Wong Israel dadine padha ngawula marang Prabu Eglon, ratu ing Moab, lawase wolulas taun.
15. Wong Israel tumuli padha sesambat marang Sang Yehuwah; Sang Yehuwah banjur maringi juru pangluwaran yaiku Sang Ehud, bin Gera, wong Benyamin, iku kedhe. Sang Ehud iku kang adate dadi utusane Israel ngaturake bulubekti marang Prabu Eglon, ratu ing Moab.
16. Sang Ehud tumuli damel golok kang landhep kiwa-tengen, dawane watara meh saasta, banjur disengkelit ing sangisore pangagemane ing cethike tengen.
17. Sawuse mangkono nuli nyaosake bulubekti marang Prabu Eglon, ratu ing Moab. Dene Sang Prabu Eglon mau lema banget sarirane.
18. Bareng Sang Ehud wus rampung anggone nyaosake bulubekti mau, para utusan banjur padha dililani mundur,
19. nanging Sang Ehud piyambak kendel ing panggonan watu-watu kang tinatah, ing sacedhake Gilgal, tumuli bali sowan sarta munjuk: “Dhuh Sang Prabu, dalem mbekta aturpiweling ingkang winados kagem panjenengan dalem.” Sang Prabu banjur dhawuh: “Menenga dhisik!” Kang padha seba tumuli metu kabeh.
20. Sang Ehud tumuli sowan mlebu; nalika iku Sang Prabu pinuju piyambakan ana ing panggungan ing dalem pangisisan kang kagem ing sarirane piyambak. Sang Ehud tumuli munjuk: “Kawula badhe nglantaraken dhawuhipun Gusti Allah dhumateng panjenengan dalem.” Sang Prabu Eglon tumuli jumeneng saka ing palenggahane.
21. Sang Ehud tumuli gumrageh, astane kiwa mundhut goloke saka ing cethike tengen, disudukake ing padharane Prabu Eglon,
22. nganti wilah sagarane klebu. Gajihe nutupi wilahe, amarga goloke ora didudut saka ing padharane. Sang Ehud banjur medal langkung ing kori pungkuran.
23. Kalawan mangkono Sang Ehud tumuli rawuh ing pandhapa; bareng wis medal lawanging panggungan diinebake lan dikancing.
24. Lagi bae Sang Ehud medal, abdine Sang Prabu nuli padha teka arep ndeleng, nanging lawanging panggungan tinemu kancingan, dadi padha ngira: “Mesthine Gusti lagi turas ana ing dalem pangisisan.”
25. Banjur padha ngenteni, nganti judheg pikire, nanging Sang Prabu ora mbikak kori panggungan, mulane padha njupuk kunci, lawange diwengakake, lah gustine tinemu wus seda, gumuling ana ing jogan.
26. Sasuwene wong mau padha ngenten-enteni mau, Sang Ehud wus oncat, wus langkung ing panggonan watu-watu kang tinatah mau lan banjur nggeblas menyang ing Seira.
27. Bareng rawuh ing kono, banjur ngungelake kalasangka ana ing pagunungan Efraim, sarta wong Israel padha ndherek nglurug, mudhun saka ing pagunungan lan panjenengane piyambak ana ing ngarep.