19. Ing kono banjur ana kang duwe rembug mangkene: “Lah saben taun ing Silo rak ana pahargyan riyaya sumaos marang Sang Yehuwah ana ing salore Betel, sawetane dalan gedhe saka Betel menyang ing Sikhem lan ig sakidule Lebona.”
20. Wong bani Bwenyamin tumuli padha diwekas mangkene: “Kowe padha lungaa, nyegata ana ing pakebonan anggur.
21. Padha ngawasna temenan; manawa prawan-prawan ing Silo padha metu jejogedan, kowe nuli padha metua saka ing pakebonan anggur mau, lan siji-sijine panunggalanmu nggondhola prawan ing Silo siji dadia bojomu lan padha menyanga ing tanah Benyamin.
22. Saupama bapakne utawa sadulure prawan mau padha njaluk adil marang aku, tumuli bakal padha dakkandhani: Bok iku padha wenehna marang aku kalawan lega-lila ta, amarga ing sajroning perang kita ora bisa nyekel wong wadon minangka jodhone, rak dudu kowe kang ngwenehake prawan-prawan iku marang wong-wong iku; sabab manawa mangkono, kowe padha kaluputan.”
23. Bani Benyamin dadine padha nglakoni mangkono; padha oleh bojo miturut ananing cacahe, kang karampas saka panunggalane prawan kang padha jejogedan; tumuli padha bali menyang ing tanah-pusakane lan kuthane padha dibangun maneh lan dienggoni.
24. Ing wektu samana wong Israel banjur padha budhalan saka ing kono, padha mulih sowang-sowangan menyang ing wewengkoning talere lan gotrahe dhewe-dhewe; dadine padha budhalan saka ing kono menyang ing tanah-pusakane.
25. Dhek jaman samana ing Israel ora ana ratune; angger wong nindakake apa kang dianggep bener manut panemune dhewe.