10. Bareng kang rama wus tindak murugi wong wadon mau, Sang Simson banjur damel bujana ana ing kono, awit mangkono kang dadi adate wong nom-noman.
11. Bareng wong kono padha weruh Sang Simson, tumuli padha milih kanca telung puluh kang njagongi panjenengane.
12. Wong iku banjur padha dipangandikani dening Sang Simson: “Sumangga, panjenengan sami kula caosi cangkriman, manawi ing salebetipun pahargyan pitung dinten punika panjenengan saged maringi batanganipun ingkang trep, panjenengan sami badhe kula caosi rasukan rangkepan mori alus tigang dasa iji, tuwin panganggen pameran tigang dasa pangadeg.
13. Nanging manawi panjenengan boten saged mbadhe, dados panjenengan ingkang kedah maringi dhateng kula rasukan rangkepan mori alus tigang dasa iji saha panganggen pameran tigang dasa pangadeg.” Pangucape wong mau marang Sang Simson: “Sumangga panjenengan wedharaken cangkrimanipun, badhe kula pirengaken.”
14. Pangandikane Sang Simson marang wong mau:“Wonten tedha ingkang medal saking ingkang memangsa, wonten lelegi ingkang medal saking ingkang rosa.”Nganti telung dina suwene ora ana kang bisa mbadhe cangkrimane.
15. Bareng dina kang kaping pitune, wong mau kandha marang garwane Sang Simson: “Bojomu bujuken, supaya nglairna batangane cangkriman iku marang aku; dene yen ora, aku bakal ngobong kowe sarta saisining omahe bapakmu. Apa perlune kowe ngundang aku, apa murih aku padha dadi mlarat? Rak ora ta?”
16. Sang Simson tumuli dirangkul karo muwun dening kang garwa, ature: “Panjenengan sengit dhateng kula lan boten remen dhateng kula; panjenengan mbethekaken cangkriman dhateng bangsa kula, nanging batanganipun boten panjenengan ngandikakaken dhateng kula.”