1. Wong ing Efraim padha diklumpukake, banjur padha menyang ing Zafon, lan padha matur marang Sang Yefta: “Anggen panjenengan nglurugi perang nglawan bani Amon punika punapaa dene kok boten kanthi ngajak kula? Milanipun dalem panjenengan badhe kula besmi dalah panjenengan sadaya!”
2. Sang Yefta banjur mangsuli marang wong-wong mau: “Aku lan bangsaku wus padha ana ing sajroning paprangan rame karo bani Amon; aku tumuli ngundang kowe, nanging kowe padha ora teka ngluwari aku saka ing tangane.
3. Bareng aku weruh, yen ora ana kang teka tetulung, dadine aku ngetohake nyawaku nglurugi wong bani Amon, lan Sang Yehuwah ngulungake bani Amon marang ing tanganku. Yagene kowe saiki kok padha nglurugi aku ngajak perang?”
4. Sang Yefta tumuli nglempakake sakehe wong ing Gilead, lan banjur perang nglawan Efraim, temah Efraim disorake dening wong Gilead. Awit wonge iku padha muni: “Kowe iku wong kang padha inggat-inggatan saka ing suku Efraim!” -- panggonane wong Gilead iku ana ing tengah-tengahe wong Efraim lan Manasye --
5. Wong Gilead iku padha ngejegi pasabrangane bengawan Yarden, kanggo nyegat wong Efraim. Manawa ana wong Efraim kang keplayu, nuli nembung arep nyabrang, wong Gilead tumuli padha nakoni: “Apa kowe wong Efraim?” Dene manawa mangsuli: “Dudu”,