7. Nanging Sang Yefta mangsuli marang para tuwa-tuwane wong ing Gilead: “Panjenengan rak sami sengit dhateng kula, saha kula panjenengan tundhung saking griyanipun kulawarga kula? Punapaaa dene sareng sapunika nandhang karibedan, panjenengan kok murugi kula?”
8. Para tuwa-tuwaning wong Gilead banjur matur marang sang Yefta: “Pancen, dhateng kula punika sami murugi panjenengan, karsaa tumut kula sami mangsah perang nglawan tiyang bani Amon, panjenengan badhe kula dadosaken pangageng kula, tiyang ing tanah Gilead sedaya.”
9. Wangsulane Sang Yefta marang para tetuwane wong Gilead: “Dados, manawi kula panjenengan bekta wangsul kapurih nglawan perangipun tiyang bani Amon, lan Pangeran Yehuwah ngulungaken mengsah punika ing tangan kula, kula ingkang badhe panjenengan dadosaken pangageng panjenengan?”
10. Wangsulane para tetuwaning wong Gilead marang Sang Yefta: “Sang Yehuwah ingkang dados seksi ingkang miyarsa ing antawisipun panjenengan kaliyan kula. Kula badhe nglampahi kados ing sapangandika panjenengan wau.”
11. Sang Yefta dadine nyarengi lakune para tetuwane wong ing Gilead, banjur dijumenengake dening wong akeh dadi panggedhe lan tetindhihe. Nanging Sang Yefta banjur ngaturake sakehing prakarane ana ing ngarsane Sang Yehuwah, ana ing Mizpa.
12. Sang Yefta banjur nglampahake utusan marang ratune bani Amon, kadhawuhan matur: “Wonten prakawis punapa ing antawisipun panjenengan dalem kaliyan kawula, dene panjenengan dalem kok ngrawuhi kawula merangi bangsa kawula?”
13. Ratune bani Amon tumuli ngandika marang utusane Sang Yefta: “Nalika bangsa Israel bidhal saking tanah Mesir, sampun ngrayud tanah kula saking lepen Arnon, ngantos dumugi ing lepen Yabok lan ngantos dumugi benawi Yarden. Lah sadaya punika panjenengan wangsulaken dhateng kula kanthi patrap ingkang sae.”
14. Nanging Sang Yefta banjur nglampahake utusan maneh marang ratune bani Amon
15. kanthi piweling: “Aturipun Yefta makaten: Tiyang Israel boten ngrayud tanahipun tiyang Moab utawi bani Amon,
16. awit nalika bidhalipun saking tanah Mesir tiyang Israel lajeng sami lumampah medal ing ara-ara samun dumugi ing saganten Teberau lajeng dumugi ing Kadesy.
17. kala samanten tiyang Israel lajeng sami nglampahaken utusan dhateng ratunipun nagari Edom klayan panyuwunan mugi kelilana medal tanah wewengkon dalem, nanging ratu ing nagari Edom boten karsa mirengaken; ugi nglampahaken utusan dhateng ratu ing nagari Moab, dene ratu punika ugi boten marengaken, temahan tiyang Israel lajeng kendel wonten ing Kadesy.
18. Sasampunipun tumunten lumampah wonten ing ara-ara samun, ngubengi tanahipun tiyang Edom kaliyan tiyang Moab wau, ngantos dumugi ing sawetanipun tanah Moab, lajeng sami makuwon wonten ing sabrangipun lepen Arnon, boten ngantos sami ngancik ing tlatah Moab, awit lepen Arnon punnika ingkang dados tapel-watesipun tanah Moab.
19. Tiyang Israel tumunten nglampahaken utusan dhateng Sang Prabu Sihon, ratunipun tiyang Amori, ratu ing Hesybon. Aturipu Israel dhateng panjenenganipun: “Kawula mugi sami kalilana lumampah nglangkungi nagari dalem punika ngantos dumugi ing papan ingkang kawula sedya.
20. Nanging Sang Prabu Sihon boten pitados dhateng tiyang Israel ingkang badhe lumampah nglangkungi tlatahipun punika malah lajeng ngempalaken wadya-balanipun sadaya. Panjenenganipun makuwon wonten ing Yahas, lajeng nempuh perang nglawan tiyang Israel.
21. Nanging Sang Yehuwah, Gusti Allahipun Israel ngulungaken Prabu Sihon dalah sabalanipun sadaya dhateng ing tanganipun tiyang Israel, saha sami dipun soraken temah tiyang Israel ngebroki tanahipun tiyang Amori ingkang manggen wonten ing ngriku.
22. Kanthi makaten satlatahipun tiyang Amori sadaya sami dipun darbeki dening tiyang Israel wiwit ing lepen Arnon ngantos dumugi ing lepen Yabok, saha wiwit ing ara-ara samun ngantos dumugi ing benawi Yarden.