11. Sang Yefta dadine nyarengi lakune para tetuwane wong ing Gilead, banjur dijumenengake dening wong akeh dadi panggedhe lan tetindhihe. Nanging Sang Yefta banjur ngaturake sakehing prakarane ana ing ngarsane Sang Yehuwah, ana ing Mizpa.
12. Sang Yefta banjur nglampahake utusan marang ratune bani Amon, kadhawuhan matur: “Wonten prakawis punapa ing antawisipun panjenengan dalem kaliyan kawula, dene panjenengan dalem kok ngrawuhi kawula merangi bangsa kawula?”
13. Ratune bani Amon tumuli ngandika marang utusane Sang Yefta: “Nalika bangsa Israel bidhal saking tanah Mesir, sampun ngrayud tanah kula saking lepen Arnon, ngantos dumugi ing lepen Yabok lan ngantos dumugi benawi Yarden. Lah sadaya punika panjenengan wangsulaken dhateng kula kanthi patrap ingkang sae.”
14. Nanging Sang Yefta banjur nglampahake utusan maneh marang ratune bani Amon
15. kanthi piweling: “Aturipun Yefta makaten: Tiyang Israel boten ngrayud tanahipun tiyang Moab utawi bani Amon,
16. awit nalika bidhalipun saking tanah Mesir tiyang Israel lajeng sami lumampah medal ing ara-ara samun dumugi ing saganten Teberau lajeng dumugi ing Kadesy.
17. kala samanten tiyang Israel lajeng sami nglampahaken utusan dhateng ratunipun nagari Edom klayan panyuwunan mugi kelilana medal tanah wewengkon dalem, nanging ratu ing nagari Edom boten karsa mirengaken; ugi nglampahaken utusan dhateng ratu ing nagari Moab, dene ratu punika ugi boten marengaken, temahan tiyang Israel lajeng kendel wonten ing Kadesy.