1. “Sira ndhawuhana marang sadulurira Harun saanak-anake, saka ing satengahe wong Israel, supaya padha dadi imam lumados marang Ingsun; yaiku Harun lan anak-anake: Nadab, Abihu, Eleazar lan Itamar.
2. Kakangira Harun iku sira gawekna sandhangan kang suci, minangka rerengganing kaluhuran.
3. Sira ndhawuhana marang sakehe para ahli, kang wus Sunesoki rohing kawasisan, padha konen gawe sandhangane Harun, kanggo nucekake dheweke, supaya dadia imam lumados marang Ingsun.
4. Iki sandhangan kang kudu digawe: tutup dhadha, kotang efod, jubah, kemejan tenunan endah, serban lan sabuk, yaiku sandhangan kang suci kanggo kakangira Harun lan anak-anake, supaya padha ngimamana lumados marang Ingsun.
5. Kanggo kaperluan iku dibutuhake mas, bakal wungu tuwa, bakal wungu nom, bakal jingga lan lena alus.
6. Kotange efod kang digawe kudu mas, bakal wungu tuwa, wungu nom, bakal jingga lan lena tenunan alus kang benange kaantih, garapaning ahli.
7. Kotang efod iku ana pundhakane tangkeban loro, kang kagawe nangkebake ana ing kiwa lan ing tengen.
8. Sabuk kang kanggo ningseti kotang efod iku kudu padha panggarape lan kagawe iras-irasan karo kotang efod mau, bakale iya mas, bakal wungu tuwa, wungu nom, jingga lan lena alus tenunan kang benange kaantih.
9. Karodene sira njupuka sesotya krisopras loro lan ing kono kaukira jenenge para anake Israel.
10. Jeneng kang nem ana ing sesotya kang siji, lan kang nem ing sesotya sijine, urut tuwa,
11. patrape kaya juru ngukir sesotya, saemper ngukir cap, kaya mangkono anggonira ngukir jenenge para anake Israel ana ing sesotya loro mau; banjur sira wenehana embanan mas.
12. Sesotya loro iku kapasanga ana ing pundhakane kotang efod minangka sesotya pangeling-eling kanggo wong Israel; Harun kang kudu nggawa jenenge ana ing pundhake marang ing ngarsaning Sang Yehuwah sarta dadia pangeling-eling.
13. Sira uga gawea embanan mas,