9. Ing sarupaning prakara tukar-padu bab barang darbe dadia bab sapi, bab kuldi, bab wedhus, bab sandhangan, lan sadhengah barang kang ilang, manawa kang siji kandha: “Iki duwekku!” -- prakarane wong loro iku kasaosna marang Gusti Allah. Dene sapa kang disalahake dening Gusti Allah kudu nglironi tikel loro marang kancane mau.
10. Manawa ana wong nitipake kuldi, sapi utawa wedhus, utawa kewan apa bae marang kancane, mangka kewan iku mati, putung sikile utawa kebradhat, ora kaweruhan ing wong,
11. ing kono karampunganing prakara nganggo sumpah ana ing ngarsaning Sang Yehuwah, yen kang katitipan iku temen ora njupuk darbeke kancane, lan kang nitipake kudu narima, sarta kang katitipan ora prelu nglironi.
12. Nanging manawa kewan mau pancen dicolong, mesthi kudu nglironi marang kang duwe.
13. Saupama kewane iku pancen kamangsa ing kewan galak, iku digawaa kanggo bukti. Kewan kang kamangsa iku ora susah dilironi.
14. Manawa ana wong nyilih kewane kancane, mangka kewan iku putung sikile utawa mati, nalika kang duwe ora ana ing kono, kang nyilih kudu nglironi saregane.
15. Nanging manawa kang duwe ana ing kono, kang nyilih ora susah nglironi. Yen kewan iku disewa, kapitunane iku kalebu ana ing sewan mau.
16. Manawa ana wong mbujuk sadhengah prawan kang durung pepacangan, sarta banjur sapaturon, bocah wadon iku kudu diepek bojo kalawan mbayar maskawin samurwate.
17. Yen bapakne bocah wadon mau babar pisan ora nglilani anake diepek, iya meksa kudu mbayar salaka samurwate, minangka patukoning prawan.”
18. “Ahli sihir wadon aja sira uripi.
19. Sing sapa laku jina karo kewan, kudu diukum pati.
20. Sing sapa sesajen marang para allah lan ora marang Pangeran Yehuwah, kudu disirnakake.”
21. “Sira aja nguya-uya utawa nindhes wong neneka, marga sira dhewe iya wus ngalami dadi wong neneka ana ing tanah Mesir.
22. Sira aja nganiaya randha utawa bocah lola.
23. Yen nyata sira nganiaya, mangka iku kalawan sora sesambat marang Ingsun, mesthi bakal Sunsembadani pasambate,