17. Sing sapa ngipat-ipati bapa utawa biyunge, iku mesthi kaukum pati.
18. Yen ana wong padha regejegan, kang siji ngepruk watu utawa ngantem, nanging ora ndadekake patine, mung kapeksa nggluntung ana ing paturon,
19. yen kelakon bisa tangi maneh lan mlaku-mlaku nganggo teken ana ing jaba, kang ngepruk utawa ngantem mau bebas saka ukuman, mung kudu mbayar kapitunane kang tatu, marga kapeksa nganggur, lan ngragadi anggone tetamba nganti samarine.
20. Manawa ana wong kang nggebugi bature tukon lanang utawa wadon nganggo kayu nganti sanalika ndadekake patine, iku kudu diwales.
21. Nanging manawa batur mau isih bisa urip sadina utawa rong dina, iku ora diwales, marga batur mau duweke dewe.
22. Yen ana wong kang lagi kerengan, mangka salah siji ana kang numbuk wong wadon kang lagi meteng, nganti runtuh wetengane, nanging kacilakan mau ora ndadekake patine, wong kang numbuk mau kadhendha kaya sapanjaluke bojone wong wadon mau, miturut putusane hakim.
23. Nanging manawa wong wadon kang kacilakan iku nganti mati, sira kudu menehi nyawa lirune nyawa,
24. mata lirune mata, untu lirune untu, tangan lirune tangan, sikil lirune sikil,
25. mlicet lirune mlicet, tatu lirune tatu, abuh lirune abuh.