1. “Anadene para imam wong Lewi lan sakehe talere Lewi kabeh aja padha melu nduweni panduman tanah-pusaka bebarengan karo wong Israel; kang dadi bageane iya iku kurban genenan kang konjuk marang Sang Yehuwah lan apa kang dadi sengkeran kagungane.
2. Aja nduweni panduman tanah-pusaka ana ing antarane para sadulure; Sang Yehuwah piyambak kang dadi ebeke, kaya kang wus dijanjekake.
3. Mungguh kang dadi wewenange para imam tumrap rakyat yaiku anggone nampani saka para umat kang padha ngladekake kurban sembelehan, dadia sapi utawa wedhus, iku mangkene: imam iku diaturana sampil ngarep siji, uwange loro apamaneh babate.
4. Wiwitaning panenanmu gandum lan anggur sarta lenga apadene wiwitaning bathilane wedhusmu iku iya aturna.
5. Marga Pangeran Yehuwah, Gusti Allahmu, wus milih wong iku saka ing antarane sakehe talermu, supaya tansah ngladeni Sang Yehuwah lan nganakake pangibadah, iya dheweke lan para anake salawas-lawase.
6. Manawa ana wong Lewi teka saka ing salah sawijining kutha kang kalebu tlatah Israel, iya panggonane neneka, sarta kanthi karepe dhewe nekani panggonan kang bakal dipilih dening Sang Yehuwah,
7. lan banjur nganakake pangibadah atas asmane Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe, padha kaya sadulure wong Lewi kang padha ngladeni Sang Yehuwah ana ing kono,