12. Nalika aku, Kohelet, ngratoni Israel ana ing Yerusalem,
13. kencenging atiku sumedya mriksa lan naliti kalawan kawicaksanan marang samubarang kabeh kang kalakon ana ing sangisoring langit. Iku pagawean kang angel kang diparingake dening Gusti Allah marang para anaking manungsa, supaya bisaa gawe kesele awake dhewe.
14. Aku wus nyumurupi sakehing panggawe kang dilakoni dening wong ana ing sangisoring langit, nanging lah kabeh iku tanpa guna lan mburu angin.
15. Apa kang bengkong ora kena dilencengake, lan kang ora ana iku ora kena dietung.
16. Sajroning ati aku mosik mangkene: “Lah aku wus nggedhekake lan nambah kawicaksanan ngluwihi kabeh wong kang nyekel paprentahan ing Yerusalem sadurunge aku, lan atiku wus kadunungan kawicaksanan lan kawruh akeh.”
17. Aku wus nggemblengake kekarepanku sumedya nyumurupi tegese kawicaksanan lan kawruh, bodho lan goblog, sarta aku mangerti manawa iki uga ateges mburu angin,
18. amarga kawicaksanan akeh iku ngemu kasusahan akeh, tuwin sing sapa ngakehake kawruh iku ngakehake kaprihatinan.