14. Padha nuk-nukan kaya wong tuna-netraana ing lurung-lurung,najis dening getih, nganti wong ora bisanggepok marang sandhangane.
15. Paha dielokake: “Sumingkir, najis.Sumingkir, sumingkir, aja nggepok!”,nuli padha lunga lan nglambrang; para bangsa banjur padha ngucap:“Iku padha ora kena manggon ana ing kene maneh!”
16. Pangeran Yehuwah piyambak mbuyarake wong-wong mau,bakal ora diudaneni maneh.Para imam padha ora diajenidalah para wong tuwa iya ora diwelasi.
17. Mripatku tansah ngarep-arep pitulungan,nanging tanpa guna;saka menara pajagan olehku ngarep-arepmarang bangsa kang ora bisa mitulungi.
18. Wong-wong mau padha ndingkik lakuku,nganti aku padha ora bisa metu ing alun-alunku;wus ndungkap ajalku, wus puput uripku,aku wus padha tekan ing wekasaning uripku.
19. Kang padha ngoyak-oyak akurikate ngungkuli manuk garudha ing awang-awang,aku padha diburu ana ing gunung-gunung,lan dicegat ana ing pasamunan.
20. Wong kang jinebadan dening Pangeran Yehuwah, napasing uripku kabehkacemplung ing luwenganing wong-wong mau,wong kang dakkira: “Ana ing pangaubaneaku bakal padha urip ana ing tengahe para bangsa.”
21. Heh, putri ing Edom,kang manggon ing tanah Us,bungaha lan giyak-giyaka,tuwunge uga bakal tumeka ing kowe,kowe bakal mendem nganti kawudan.