9. Manawa punagine iku tumrap raja-kaya kang kena kagawe kurban sumaos marang Pangeran Yehuwah, sadhengaha kang disaosake marang Pangeran Yehuwah, iku kudu suci.
10. Iku ora kena diijoli utawwa dilironi, dadi kang becik diijoli kang ala, utawa kang ala dilironi kang becik. Ewasamono manawa kewan diijoli kewan liyane, kang diijoli lan kang kalirokake kudu suci.
11. Manawa iku kewan kang karam, kang ora kena kagawe saos kurban marang Pangeran Yehuwah, kewan iku diajokna marang ngarepe imam,
12. banjur direganana dening imam, mawa-mawa ala-becike. Dene sapira putusane imam, iya tetepa samono.
13. Lan manawa kewan mau arep ditebus, pangajine mau ditambahana sapralimane.
14. Manawa ana wong kang nyengker omahe, kagawe sengkeran sumaos marang Pangeran Yehuwah, iku direganana dening imam, mawa-mawa ala-becike. Dene sapira putusane imam, iya tetepa samono pangajine.
15. Nanging manawa kang nyengker mau arep nebus omahe, pangajine omah dipunjulana sapralimane, sawuse mangkono omah mau dadi darbeke maneh.
16. Manawa ana wong kang nyengker saperangane palemahane sumaos marang Pangeran Yehuwah, iku pangajine kudu cundhuk karo wiji kang disebar, yaiku: wiji sair sagomer kang disebar direganana seket sekel salaka.
17. Manawa anggone nyengker palemahane mau wiwit ing Taun Yobel, pangajine tetep samono.
18. Nanging manawa anggone nyengker mau sawuse Taun Yobel, imam anggone ngetung pangajine mituruta kehe taun kang kari tekan ing Taun Yobel candhake, lan iku kanggo nyuda pangajine.
19. Anadene manawa kang nyengker palemahan iku nyata-nyata arep nebus, wong mau kudu mbayar dhuwit pangajine dipunjulana sapralimane, sawuse mangkono bali dadi darbeke maneh.
20. Nanging manawa palemahane mau ora ditebus, utawa malah wus diedol marang wong liya, iku ora kena ditebus maneh,
21. nanging sauwale ing Taun Yobel, palemahan iku dadi suci tumrap Pangeran Yehuwah, kaya dene tanah bengkasan, iku imam kang mesthi ndarbeni.