7. Manawa wus surup srengenge, lagi mari najise; sawuse mangkono nuli kena mangan pisungsung sengkeran iku, marga iku kang dadi pepancening pangane.
8. Bathang lan sisane kewan galak, aja dipangan, supaya aja ndadekake najise marga saka kang mangkono iku; Ingsun iki Yehuwah.
9. Kang iku para imam kudu padha netepi apa kang dadi kawajibane marang Ingsun, supaya aja nganti padha nandhang dosa marga saka iku, temah padha mati, awit ngremehake kasucening kuwajibane; Ingsun iki Yehuwah kang nucekake.
10. Umum aja mangan pisungsung sengkeran, mangkono uga wong neneka kang mondhok ana ing panggonane imam lan wong buruh.
11. Nanging manawa ana wong kang wus dituku dening imam sarana dhuwite banjur dadi bature tukon, iku kalilan padha melu mangan, mangkono uga kang padha lair ana ing omahe.
12. Manawa anake wadon imam sesomahan karo wong umum, iku aja melu mangan pisungsung-mligi saka sabarang pisungsung sengkeran.
13. Nanging manawa anake wadon iku wus randha utawa pegat lan ora duwe anak sarta wus mulih menyang ing omahe bapakne kaya nalika isih prawan, iku kalilan melu mangan pangane bapakne; balik wong umum aja ana kang melu mangan iku.
14. Saupama ana wong kang mangan pisungsung suci tanpa kajarag, iku nglironana marang imam nganggo diimbuhi sapralimane.
15. Para imam aja nganti nyawiyah pisungsunge sengkeran wong Israel kang padha dipisungsungake marang Yehuwah,