2. He sakehing para bangsa, padha ngrungokna,he sakehing wong ing donya, padha nilingna;
3. para wong cilik lan wong gedhe,para wong sugih lan wong mlarat sakabehe!
4. Cangkemku bakal nglairake kawicaksanan,kang dipikir-pikir dening atiku iku pangreten.
5. Aku bakal nilingake marang bebasan,tuwin bakal ngandharake paribasanku kalawan ngunekake clempung!
6. Yagene kok aku nganti wedi marang dinaning karubedan,rikala aku kinepung ing pialane wong kang padha ngoyak-oyak aku,
7. wong-wong kang padha ngendel-endelake raja-branane,lan umuk marga saka kehing bandhane?
8. Ora ana wong siji-sijia bae kang bisa ngluwari awake dhewe,utawa ngaturi tebusan marang Gusti Allah minangka liruning nyawane.
9. Amarga kelarangen regane pangluwaraning nyawane,lan ora nyukupi ing salawase,
10. supaya lestari urip ing sateruse,lan ora ndeleng luwanganing kuburan.
11. Sanyatane, bakal kinawruhan: para wong kang wicaksana padha mati,para wong bodho lan tanpa budi padha mati bareng,lan bandhane ditinggalake marang wong liya.
12. Kubure iku dadi omahe ing salawase,dienggoni nganti turun-tumurun,pategalan-pategalan dianggep dadi duweke.
13. Nanging wong iku gedhea kaluhurane, iya ora lestari uripe,mung padha kaya kewan kang dipateni.
14. Kaya mangkono iku kaanane wong kang ngendelake awake dhewe,sarta patine wong kang seneng marang tembunge dhewe. (Selah)
15. Kaya wedhus anggone padha lumebu marang ing jagading wong mati,pati kang dadi pangone;padha terus tumurun marang ing kuburan,awake ajur mumur,jagading wong mati kang dadi papan padunungane.
16. Nanging nyawaku bakal diluwari dening Gusti Allah,saka ing cengkeremaning jagade wong mati,amarga Panjenengane bakal mundhut aku. (Selah)
17. Aja sumelang, manawa ana wong sangsaya sugih,sarta sangsaya wuwuh kamuktene ana ing omahe,