9. kang wus didamel karo Rama Abraham,lan supaose marang Rama Iskak;
10. kang ditetepake dadi pranatan kanggo Rama Yakub,dadi prajanjian langgeng kanggo bangsa Israel,
11. mangkene pangandikane: “Sira bakal Sunparingi tanah Kanaan,dadi tanah pusaka kang katemtokake kanggo sira.”
12. Nalika cacahe durung sapiraa,mung sethithik, tur dadi wong ngamanca ana ing kono.
13. Sarta padha ngumbara saka panggonane bangsa kang siji, menyang panggonane bangsa sijine,saka ing karajan kang siji menyang panggonane suku bangsa sijine;
14. Panjenengane ora marengake yen ngantia padha dianiaya dening sapa-sapaa,para ratu padha diukum marga saka dheweke kabeh;
15. pangandikane: “Para jebadaningSun aja nganti sira ganggu-gawe,lan aja nandukake piala marang para nabiningSun!”
16. Nalika Panjenengane ndhatengake pailan ana ing nagara kono,lan sakehe tandhon pangan disirnakake,
17. banjur ana wong kang kautus ndhisiki dheweke kabeh:Yusuf kang kaedol dadi batur tukon.
18. Sikile dibelok,gulune rinante ing wesi,
19. nganti tumeka ing titimangsane pangandikane kelakon,sarta pancasaning Yehuwah mbenerake dheweke.
20. Sang Prabu nuli dhawuh ngluwari,pangwasane para bangsa kang ngluwari.
21. Nuli dikarsakake dadi lelurahing kadhatone,lan tinanggenah mengku apa sakagungane Sang Prabu kabeh,
22. diparengake ngereh para panggedhe abdine Sang Prabu sakarsane piyambak,sarta memulang kawicaksanan marang para tetuwane.
23. Mangkono Rama Israel banjur rawuh ing tanah Mesir,lan Rama Yakub dadi wong neneka ana ing tanahe Kham.
24. Pangeran Yehuwah banjur ndadosake umate tangkar-tumangkar,kadadekake santosa ngluwihi para mungsuhe;
25. atine mungsuhe mau diwalik temah padha sengit marang umate Gusti Allah,sarta abdine padha dipitenah.
26. Gusti Allah tumuli ngutus Nabi Musa, abdine,lan Imam Harun pepilihane.
27. Sakarone nganakake kaelokaning Pangeran ana ing tengahe,sarta mukjijat ana ing tanah Kham.