1. samangsa Ingsun marasake Israel,nuli kelair dosane Efraim,lan pialane Samaria;dene wus padha tumindak ngapusi,maling lumebu kalawan ngrusak omah,grombolan kang ana ing njaba padha mbegal.
2. Padha ora mikirmanawa Ingsun ngengeti sakehing pialane.Saiki uga wus padha kinepung ing pokale,kabeh iku ana ing ngarsaningSun.
3. Pialane iku ndadekake senenging ratune,lan pakartine kang goroh ndadekake bungahe para panggedhe.
4. Kabeh padha laku jina,kayadene pawon kang murub terus,nalika tukange roti leren nggedhekake geni,sarta nalika ngulet jladrene nganti mumpluk dening ragi.
5. Ing dina pahargyane ratu kita,padha gawe larane para panggedhe kalawan sumuking anggur;ratu iku sekuthon karo wong kang ambek memoyok.
6. Wong-wong iku batine kaya pawon murub,atine murub makantar-kantar;sawengi muput nepsune mendha,bareng esuk murub manehkaya geni kang nyalad-nyalad.
7. Wong-wong iku padha panas kabeh kaya pawon murub,lan mangsa para hakime nganti entek.Sakehe ratune wus padha tiwas,wong-wong iku ora ana siji-sijia kang sesambat marang Ingsun.
8. Efraim manunggal karo bangsa-bangsa,kadadeane Efraim kaya roti bunder kang ora diwalik.