13. sasampunipun punika kula aturi nandhing kawontenan kula sadaya kaliyan para neneman ingkang sami nedha dhaharanipun Sang Prabu, manawi sampun lajeng sami kadamela kadosdene ingkang panjenengan karsakaken.”
14. Panyuwune mau dijurungi, nuli padha dicoba suwene sapuluh dina.
15. Bareng wus kliwat sapuluh dina, kaanane nyata luwih becik sarta luwih lemu yen katimbang karo wong nonoman kang wus padha mangan dhaharane Sang Prabu.
16. Sabanjure abdi dalem mau saben-saben njupuk pangane lan omben-omben kang mesthine padha diombe wong-wong mau, nuli padha diwenehi jejanganan.
17. Nonoman papat mau padha diparingi dening Gusti Allah kawruh lan kapinteran bab tulisan lan kawicaksanan warna-warna, dene Dhaniel uga kadunungan pangreten bab wahyu lan impen rupa-rupa.
18. Bareng wektu kang katetepake dening Sang Prabu wus kliwat, yaiku anggone wong-wong mau kudu banjur disowanake, nuli padha diajak dening kepalaning punggawa kraton sowan marang ing ngarsane Sang Prabu Nebukadnezar.
19. Tumuli padha diajak ngandikan dening Sang Prabu sarta panunggalane wong-wong mau ora ana kang madhani Dhaniel, Hananya, Misael lan Azarya; kabeh padha suwita marang Sang Prabu.
20. Saben bab kang mbutuhake kawicaksanan lan pangreten, kang didangokake dening Sang Prabu marang wong-wong mau, tinemune wong-wong mau tikel sapuluh anggone ngluwihi kapinterane para sarjana lan para juru gendam ing saindenging karajan.