14. Sanak-sanakku padha ngedohtuwin mitraku padha lali marang aku.
15. Wong-wong kang tunggal saomah karo aku lan para rewang wadonpadha ngarani aku wong liya,sarta nganggep aku wong manca.
16. Rewangku dakundang, ora sumaur,ndadak kudu dirimuk kalawan tembung manis.
17. Bojoku ora betah mambu ababku,sarta ambuku bacin tumrap para sadulurku tunggal bapa biyung.
18. Dalasan bocah-bocah padha ngremehake aku;saupama aku arep ngadeg banjur diisin-isin.
19. Kabeh mitraku kang becik padha eneg ndeleng aku,sarta kang daktresnani padha ngungkurake aku.
20. Kulit lan dagingku padha kelet ing balungkumung kari gusiku kang isih.
21. Welasa marang aku, welasa marang aku, heh mitra-mitraku,amarga aku digepok dening astane Allah.
22. Yagene kowe padha ngoyak-oyak aku, kayadene Gusti Allahsarta kok ora wareg-wareg anggonmu mangan dagingku?
23. Adhuh, muga tembung-tembungku katulisanakacathetana ana ing kitab,
24. tinatahana kalawan wesi pangukir lan timbelana ing gunung parang kanggo ing salawas-lawase.
25. Nanging aku sumurup: Panebusku iku gesang,sarta ing wekasane Panjenengane bakal jumeneng ana ing lebuning bumi.
26. Uga sawise kulite badanku rusak banget,malah sanadyan tanpa dagingkuaku bakal ndeleng Gusti Allah,
27. kang bakal dakdeleng dhewe iku bakal mbelani aku;mripatku dhewe kang ndeleng, dudu wong liya;telenging atiku banget anggone cecengklungen.