12. Sang Prabu banjur manggretos, yen Sang Yehuwah wis netepake panjenengane dadi ratune Israel lan ngluhurake paprentahane marga saka Israel, umat kagungane.
13. Sang Prabu Dawud banjur mundhut ampil lan garwa maneh saka ing Yerusalem, sawise pindhah dalem saka Hebron lan banjur kagungan putra kakung lan putri maneh.
14. Iki asmane putra-putra kang miyos ana ing Yerusalem: Syamua, Sobab, Natan, Suleman,
15. Yibkhar, Elisua, Nefeg, Yafia,
16. Elisama, Elyada lan Elifelet.
17. Bareng wong Filisti padha krungu, yen Prabu Dawud wus dijebadi jumeneng ratu mengku Israel, kabeh banjur padha nglurug sumedya nyekel Prabu Dawud. Nanging Prabu Dawud mirsa prakara iku banjur mlebet ing beteng.
18. Nalika wong Filisti padha nekani lan pating prenca ana ing lebak Refaim,
19. Sang Prabu Dawud neges marang Sang Yehuwah: “Kawula punapa Paduka karsakaken mangsah perang nglawan tiyang Filisti punika? Punapa tiyang-tiyang punika badhe Paduka ulungaken dhateng ing tangan kawula?” Paring wangsulane Sang Yehuwah marang Prabu Dawud: “Majua perang, amarga Ingsun bakal ngulungake wong iku marang ing tanganira.”
20. Sang Prabu Dawud banjur tindak menyang ing Baal- Perasim lan ngasorake wong iku ana ing kono. Pangandikane Sang Prabu: “Pangeran Yehuwah njebolake mungsuhku ana ing ngarepku kaya panjeboling banyu.” Mulane wong padha ngarani panggonan kono: Baal-Perasim.
21. Wong Filisti padha ninggal brahalane kang ana ing kono, Sang Prabu Dawud sabalane padha ngusungi.
22. Nalika bala Filisti nglurugi sapisan engkas lan pating prenca ana ing lebak Refaim,
23. Sang Prabu Dawud neges marang Pangeran Yehuwah lan kaparingan wangsulan: “Aja methukake, nanging mubenga, nganti tekan ing saburine wong-wong iku, temah sira bisa nempuh saka urute wit-wit baka.
24. Lan manawa sira krungu gumedruging sikil ing pucuking wit-wit baka iku, sira kudu tumandang cekat-ceket, amarga ing wektu iku Sang Yehuwah nyarirani perang ana ing ngarepira lan bakal ngasorake bala Filisti.”