2. Unjuke:“Dhuh Sang Yehuwah, peparang kawula, beteng pangungsen lan pamarta kawula.
3. Gusti Allah kawula, peparang kawula, pangauban kawula, tameng kawula, singating karahayon kawula, kitha beteng kawula,papan pangungsen kawula, pamarta kawula;Paduka ingkang ngluwari kawulasaking panganiaya.
4. Kawula nguwuh: Pinujia Sang Yehuwah!Awit aku wus luwar saka tanganing mungsuhku.
5. Lah, aluning antaka wus ngepung aku,banjiring pepati wus nyempyok aku;
6. kendharating jagade wong mati wus nggubed aku,kalajireting pati wus pinasang ana ing ngarepku.
7. Nalika aku nandhang karibedan, aku sesambat marang Sang Yehuwah,marang Gusti Allahku anggonku sesambat.Lan Panjenengane miyarsakake swaraku saka ing padalemane,pasambatku nyuwun pitulung tumama ing talingane.
8. Bumi banjur horeg gonjang-ganjing,dhasaring langit geterlan horeg marga saka mulad-mulading bebendune.
9. Kukus kumelun saka ing granane,geni melet-melet saka ing tutuke,mawa mengangah metu saka Panjenengane.
10. Panjenengane mentiyungake langit, banjur tumedhak,petenging mendhung ana ing sangisoring padane.
11. Panjenengane nitih kerub, banjur mesat,lan katon ana ing swiwining angin.
12. Lan panjenengane damel pepeteng sakubenge dadi pakuwone,banyu udan kang peteng, mendhung kang kandel.
13. Marga cahyaning kilat ing ngarsanemawa dadi mengangah.
14. Sang Yehuwah ndhatengake gludhug saka ing angkasa,Kang Mahaluhur ngulukake swarane.
15. Panah-panah padha linepasake, temah padha pating blesar,yaiku kilat thathit, temah padha buyar kabeh.
16. Dhasar-dhasaring samodra banjur padha katon,tales-talesing jagad padha kaungkaban,marga dukane Sang Yehuwahlan sumiyuting napas saka granane.
17. Panjenengane mulungake astane saka ing ngaluhur,nyandhak aku lan ngentasake aku saka ing banjir.
18. Panjenengane ngluwari aku saka tangane mungsuhku kang prakosa,saka wong kang padha sengit marang aku,amarga karosane ngungkuli aku.