18. Senapati Yoab banjur utusan wong ngaturi pirsa marang Sang Prabu Dawud bab tumindake peperangan.
19. Panjenengane mekas marang utusan iku mangkene: “Sawuse ngaturake pawarta bab tumindake peperangan marang Sang Prabu,
20. lan manawa Sang Prabu mungkat dukane sarta ngandika mangkene: Yagene anggonira andon perang cedhak-cedhak kutha? Apa sira ora weruh, yen wong bakal nglepasake panah saka ing sandhuwure balowarti?
21. Sapa kang njalari tiwase Abimelekh bin Yerubeset? Apa dudu wong wadon kang ngglundhungake watu panggilingan saka ing balowarti, temahan mati ana ing Tebes? Yagene sira cedhak-cedhak karo balowarti mangkono? kowe nuli munjuka mangkene: Dalah abdi dalem Uria, tiyang Het punika ugi sampun nemahi pejah.”
22. Utusan iku banjur mangkat lan satekane ing kana ngaturi pirsa marang Sang Prabu Dawud sakehe piwelinge Senapati Yoab.
23. Utusan mau munjuk marang Sang Prabu Dawud: “Sarehne para mengsah punika kakiyatanipun ngungkuli kawula lan sami nempuh dhateng kawula wonten ing teba, pramila sami kawula unduraken ngantos dumugi ing ngajenging gapura.
24. Ing wekdal semanten para bala pamanah sami nglepasi panah dhateng para abdi dalem saking balowarti, temah abdi dalem sawatawis sami manggih tiwas, dalah abdi dalem Uria tiyang Het punika ugi nemahi pejah.”
25. Sang Prabu nuli ngandika marang utusan mau: “Sira matura marang Yoab mangkene: Prakara iku aja ndadekake esake atinira, amarga wis lumrah pamangsane pedhang ora pilih wong. Mulane pangrangsangira marang kutha iku sengkakna lan gempuren. Mangkono uga padha bombongen atine!”
26. Bareng somahe Uria krungu, yen Uria lakine wis tiwas, banjur nangisi patine.
27. Bareng wektune nandhang prihatin wis pundhat, Sang prabu Dawud utusan nimbali wong wadon iku menyang ing daleme. Wong wadon iku dipundhut garwa lan mbabar putra kakung. Nanging prakara kang wus dilampahi Prabu Dawud iku ala ana ing paningale Sang Yehuwah.