1. Ing nalikane gumantining taun ing mangsane para ratu padha nglurug perang, Sang Prabu Dawud ngutus Senapati Yoab mangsah sawadyabalane lan bala Israel kabeh. Banjur numpes bani Amon lan ngepung kutha Raba, dene Sang Prabu Dawud piyambak kantun ana ing Yerusalem.
2. Nuju ing sawiji dina ing wayah sore, nalika Sang Prabu wungu saka pasareane, banjur ameng-ameng ana ing payoning kadhaton; saka ing kono katon ana wong wadon lagi adus; wong wadon iku ayu banget warnane.
3. Sang Prabu Dawud banjur utusan wong ndangu bab wong wadon iku; ana kang munjuk: “Punika rak Batsyeba, anakipun Eliam, semahipun Uria, tiyang Het.”
4. Sawuse iku Sang Prabu utusan nimbali. Wong wadon iku marak marang ngarsane Sang Prabu, banjur disareni. Wong wadon iku lagi rampung bae anggone sesuci saka najise nuli mulih menyang ngomahe.
5. Wong wadon iku tumuli ngandheg lan kongkonan wong ngaturi uninga marang Sang prabu Dawud, ature mangkene: “Kauningana, kawula wawrat.”
6. Sang Prabu Dawud banjur utusan wong kadhawuhan nglantarake pangandikane marang Senapati Yoab mangkene: “Uria wong Het iku dhawuhana seba marang ngarsaningsun.” Senapati Yoab banjur ndhawuhi Uria seba marang ngarsane Sang Prabu Dawud.
7. Nalika Uria lumebu seba ing ngarsane Sang Prabu didangu mungguh kaanane Senapati Yoab, wadyabala lan kaanane peperangan.
8. Sang Prabu Dawud tumuli dhawuh marang Uria: “Wis mundura, muliha lan wisuha sikil!” Nalika Uria mundur saka kraton, ana wong kang nututi nggawa peparinge Sang Prabu.
9. Nanging Uria mapan turu ana ing ngarepe gapuraning kraton, amor karo para abdi dalem lan ora mulih.
10. Sang Prabu diaturi pirsa mangkene: “Uria boten mantuk dhateng ing griyanipun.” Sang Prabu Dawud banjur ngandika marang Uria: “Sira rak lagi mulih saka ing paran? Yagene kok ora mulih?”
11. Nanging Uria matur marang Sang Prabu Dawud: “Pethinipun Allah sarta tiyang Israel lan Yehuda sami wonten ing tarub, punapa dene Senapati Yoab saha para abdi dalem sami akemah wonten ing teba, kawula kok mantuk ngeca-eca nedha lan ngombe tuwin tilem kaliyan semah kawula? Demi sugeng saha nyawa panjenengan dalem kawula boten pisan-pisan badhe tumindak makaten.”
12. Sang Prabu Dawud ngandika marang Uria: “Wis ing dina iki sira lerena ana ing kene. Sesuk sira sunlilani mangkat!” Dadine Uria ing dina iku kari ana ing Yerusalem.
13. Esuke Sang Prabu Dawud dhawuh nimbali Uria didhawuhi ndherek dhahar lan ngunjuk, tuwin diendemi. Ing wayah bengi Uria tangi metu lan mapan turu ana ing paturone, amor karo para abdi dalem, ora mulih menyang omahe.
14. Esuke Sang Prabu Dawud damel serat marang Senapati Yoab lan dikirimake lantaran Uria.
15. Surasane layang iku mangkene: “Uria prenahna ing cucuking baris kang mbebayani, nuli sira sumingkira supaya wong iku tiwas.”
16. Ing wektu samana Senapati Yoab ngepung kutha Raba, Uria diprenahake ing panggonan kang wus kasumurupan, yen ana mungsuhe kang gagah prakosa.
17. Nalika para wong ing kutha iku metu nempuh perang nglawan Senapati Yoab, ana wadyabala sawatara kang kapupu, dalah Uria wong Het uga tiwas.
18. Senapati Yoab banjur utusan wong ngaturi pirsa marang Sang Prabu Dawud bab tumindake peperangan.
19. Panjenengane mekas marang utusan iku mangkene: “Sawuse ngaturake pawarta bab tumindake peperangan marang Sang Prabu,
20. lan manawa Sang Prabu mungkat dukane sarta ngandika mangkene: Yagene anggonira andon perang cedhak-cedhak kutha? Apa sira ora weruh, yen wong bakal nglepasake panah saka ing sandhuwure balowarti?
21. Sapa kang njalari tiwase Abimelekh bin Yerubeset? Apa dudu wong wadon kang ngglundhungake watu panggilingan saka ing balowarti, temahan mati ana ing Tebes? Yagene sira cedhak-cedhak karo balowarti mangkono? kowe nuli munjuka mangkene: Dalah abdi dalem Uria, tiyang Het punika ugi sampun nemahi pejah.”
22. Utusan iku banjur mangkat lan satekane ing kana ngaturi pirsa marang Sang Prabu Dawud sakehe piwelinge Senapati Yoab.
23. Utusan mau munjuk marang Sang Prabu Dawud: “Sarehne para mengsah punika kakiyatanipun ngungkuli kawula lan sami nempuh dhateng kawula wonten ing teba, pramila sami kawula unduraken ngantos dumugi ing ngajenging gapura.
24. Ing wekdal semanten para bala pamanah sami nglepasi panah dhateng para abdi dalem saking balowarti, temah abdi dalem sawatawis sami manggih tiwas, dalah abdi dalem Uria tiyang Het punika ugi nemahi pejah.”
25. Sang Prabu nuli ngandika marang utusan mau: “Sira matura marang Yoab mangkene: Prakara iku aja ndadekake esake atinira, amarga wis lumrah pamangsane pedhang ora pilih wong. Mulane pangrangsangira marang kutha iku sengkakna lan gempuren. Mangkono uga padha bombongen atine!”
26. Bareng somahe Uria krungu, yen Uria lakine wis tiwas, banjur nangisi patine.
27. Bareng wektune nandhang prihatin wis pundhat, Sang prabu Dawud utusan nimbali wong wadon iku menyang ing daleme. Wong wadon iku dipundhut garwa lan mbabar putra kakung. Nanging prakara kang wus dilampahi Prabu Dawud iku ala ana ing paningale Sang Yehuwah.