8. Wong Amon padha caos bulubekti marang Sang Prabu Uzia. Asmane misuwur nganti tekan ing Mesir, marga saka kakiyatane kang linuwih.
9. Sang Prabu Uzia yasa panggung ana ing Yerusalem ana ing sadhuwure Gapura Pojok, ing sadhuwure Gapura Lebak lan ing sadhuwure Padon, sarta iku padha disantosani.
10. Panjenengane uga yasa panggung ana ing pasamunan lan dhawuh ndhudhuk sumur akeh, amarga raja-kayane akeh ana ing Tanah Ngare lan ana ing Tanah Warata Dhuwur. Sang Prabu uga kagungan abdi-abdi tani lan tukang jaga kebon anggur ana ing pagunungan lan ing tanah kang subur, awit panjenengane remen tetanen.
11. Kajaba iku Sang Prabu Uzia kagungan wadya-bala kang sembada ing perang, kang manawa maju perang kadadekake golongan-golongan manut cacahe wong kang dipengeti dening abdi dalem panitra Yeiel lan abdi dalem juru tata-usaha Maaseya, kang dipanggedheni dening Sang Hananya, salah sawijine tetindhihe perang Sang Prabu.
12. Para lelurahing kulawangsa, para prawira kang gagah prakosa, iku gunggunge kabeh ana rong ewu nem atus.
13. Iku padha manggedheni wadya-bala, kang cacahe ana wong telung atus pitu ewu limang atus, kang padha prawira ing perang sarta siyaga mbiyantu Sang Prabu nanggulangi mungsuh.
14. Sang Prabu Uzia maringi marang wadya-balane mau kabeh tameng, tumbak, topong, kere, gendhewa lan watu kanggo mbandhil.