23. Nanging Sang Dawud ngandika: “He para sadulur, aja padha tumindak kaya mangkono, tumrap apa-apa kang wus diparingake Sang Yehuwah marang kita. Panjenengane wis ngayomi kita lan masrahake grombolan kang nempuh kita marang ing tangan kita.
24. Sapa kang gelem ngrungokake tembungmu ing bab prakara iki? Amarga pandumane wong kang padha ngreksa barang-barang iku padha kaya kang nglurug perang, mulane iku bakal diedum warata.”
25. Lan kaya mangkono tumindake ing dina iku lan sabanjure; bab iku dipacak dadi katetepan lan pranatan tumrap wong Israel nganti saprene.
26. Bareng Sang Dawud rawuh ing Ziklag, para tuwa-tuwane Yehuda, para mitra-mitrane Sang Dawud, padha dikirimi sapanduman saka barang jarahan kanthi piweling: “Punika panduman jarahan saking mengsahipun Sang Yehuwah.”
27. Yaiku mitra-mitrane kang ana ing Betel, ing Ramot ing Tanah Kidul, ing Yatir,
28. kang ana ing Aroer, ing Sifmot, ing Estemoa,
29. kang ana ing Rakhal, ing kutha-kuthane wong Yerahmeel, kang manggon ana ing kutha-kuthane wong Keni,
30. kang ana ing Horma, ing Bor-Asan, ing Atakh,
31. kang ana ing Hebron lan ing panggonane Sang Dawud nglembara karo balane.