9. Wiwit ing dina iku lan sabanjure Sang Prabu tansah sanggarunggi marang Sang Dawud.
10. Esuke roh ala kang saka ing Gusti Allah iku nganjingi Sang Prabu Saul, temah kepanjingan ana ing daleme; mangka Sang Dawud nylempung kaya ing saben dinane. Dene Sang Prabu ngasta towok.
11. Sang Prabu nlorongake towok iku, amarga panggalihe: “Dawud daktancepne ing tembok.” Nanging Sang Dawud ngendhani nganti ambal kaping pindho.
12. Sang Prabu Saul ering marang Dawud, amarga Sang Yehuwah nganthi marang Sang Dawud, mangka Panjenengane wis nilar Sang Prabu Saul.
13. Mulane Sang Prabu nebihake Sang Dawud saka ing sarirane lan misudha Sang Dawud dadi panewuning prajurit, temah Sang Dawud tansah ana ing sangareping wadya-bala.
14. Sang Dawud tansah oleh gawe ing satindake, amarga Sang Yehuwah nunggil karo panjenengane.
15. Bareng Sang Prabu mirsa, manawa Sang Dawud banget anggone tansah oleh gawe, Sang Prabu sangsaya ajrih,