23. Para punggawane Sang Prabu nuli ngluntakake pangandikane Sang Prabu mau marang Sang Dawud, nanging Sang Dawud mangsuli: “Dados mantunipun Sang Prabu punika panginten panjenengan punapa entheng? Kula punika rak tiyang mlarat tur tiyang alit.”
24. Punggawane Sang Prabu banjur ngaturi pirsa marang Sang Prabu, unjuke: “Makaten menggah wangsulanipun Sang Dawud.”
25. Sang Prabu nuli ngandika maneh: “Tutura marang Dawud mangkene: Sang Prabu boten mundhut tumbasan, kejawi namung ikutipun tiyang Filisti satus minangka pamalesipun Sang Prabu dhateng mengsahipun.” Karsane Sang Prabu Saul tiwase Dawud lumantar wong Filisti.
26. Bareng para abdine Sang Prabu ngluntakake pangandika mau marang Sang Dawud, Sang Dawud nyaguhi dadi mantune Sang Prabu Saul.
27. Durung nganti tumeka ing wektune, nanging Sang Dawud wis samekta, banjur tindak karo wadya-balane lan mateni wong Filisti cacahe rong atus sarta ikute padha digawa ganep cacahe kabeh diaturake marang Sang Prabu, supaya Sang Dawud dadi mantune Sang Prabu. Sang Prabu Saul banjur narimakake Sang Putri Mikhal, putrane putri, dadi garwane Sang Dawud.
28. Sang Prabu Saul nuli ngretos lan mirsa yen Sang Yehuwah nganthi marang Sang Dawud lan sakehing wong Israel padha asih marang Sang Dawud.
29. Sang Prabu Saul sangsaya ering marang Sang Dawud. Sang Prabu Saul tetep dadi mungsuhe Sang Dawud ing sajege sugenge.
30. Samangsa ratune wong Filisti mangsah perang, saben padha mangsah perang, Sang Dawud mesthi oleh gawe ngungkuli para punggawane Sang Prabu Saul kabeh, temah asmane banjur misuwur banget.