21. Awit Sang Prabu nggalih: “Prayoga Mikhal suntrimakake marang Dawud, supaya dadi kalajiret tumrap Dawud lan tangane wong Filisti kareben nglawan dheweke!” Sang Prabu Saul banjur ngandika marang Sang Dawud kang kaping pindhone: “Ing dina iki sira sunpundhut mantu.”
22. Sang Prabu ndhawuhi marang para abdine: “Tutura marang Dawud kanthi sesidheman mangkene: Sayektosipun Sang Prabu punika resep dhateng panjenengan sarta para punggawanipun sami asih dhateng panjenengan; milanipun panjenengan karsaa kapundhut mantu dening Sang Prabu.”
23. Para punggawane Sang Prabu nuli ngluntakake pangandikane Sang Prabu mau marang Sang Dawud, nanging Sang Dawud mangsuli: “Dados mantunipun Sang Prabu punika panginten panjenengan punapa entheng? Kula punika rak tiyang mlarat tur tiyang alit.”
24. Punggawane Sang Prabu banjur ngaturi pirsa marang Sang Prabu, unjuke: “Makaten menggah wangsulanipun Sang Dawud.”
25. Sang Prabu nuli ngandika maneh: “Tutura marang Dawud mangkene: Sang Prabu boten mundhut tumbasan, kejawi namung ikutipun tiyang Filisti satus minangka pamalesipun Sang Prabu dhateng mengsahipun.” Karsane Sang Prabu Saul tiwase Dawud lumantar wong Filisti.