20. Sang Putri tumuli ngandika: “Aku arep ngaturake panyuwunan kang ora sapiraa marang sliramu, aja nganti sliramu nduwa panyuwunanku iku.” Atur wangsulane Sang Prabu: “Mangga, ibu, awit kula boten badhe nduwa pamundhutipun ibu.”
21. Sang Putri ngandika: “Abisag, bocah wadon Sunem iku bok kaparingake marang kamasmu Adhonia, dadia bojone.”
22. Nanging Sang Prabu Suleman nuli matur marang kang ibu: “Punapaa, dene ibu namung mundhut Abisag, lare estri Sunem punika, kangge Adhonia? Bok inggih mundhut kalenggahaning ratu pisan kangge piyambakipun! Punika rak sadherek kula ingkang langkung sepuh, tur ingkang mbiyantu piyambakipun Imam Abyatar saha Yoab, anakipun Zeruya?”
23. Sang Prabu Suleman banjur supaos demi Sang Yehuwah: “Gusti Allah mugi karsaa nandukaken dhateng kula makaten, malah nglangkungana punika, manawi Adhonia boten ngetohaken nyawanipun kangge panyuwunan punika!
24. Awit saking punika, demi Sang Yehuwah ingkang gesang, ingkang njejegaken kula saha ingkang nglenggahaken kula ing dhamparipun Sang Prabu Dawud, rama kula, saha ingkang maringi kula brayat kados ingkang kaprasetyakaken: ing dinten punika ugi Adhonia kedah dipun pejahi.”
25. Sang Prabu Suleman nuli masrahake bab iku marang Sang Benaya bin Yoyadha, kang iya banjur nempuh marang Pangeran Adhonia dadi lan sedane.
26. Anadene Imam Abyatar didhawuhi dening Sang Nata mangkene: “Sira menyanga ing tanah Anatot, ing tanah duwekira, awitdene sanadyan sira iku wus sapantese tampa paukuman, nanging ing dina iki ingsun ora bakal mateni sira amarga sira wus ngusung pethine Sang Yehuwah Allah ana ing ngarsane ramaningsun, Sang Prabu Dawud, lan sira wus ndherek nandhang kasrakatan ing sajrone sakehning kasangsarane ramaningsun.”
27. Imam Abyatar banjur kapecat dening Sang Prabu Suleman saka ing kalenggahane anggone dadi imame Sang Yehuwah, satemah katetepan pangandikane Sang Yehuwah, kang kadhawuhake tumrap turune imam Eli ana ing Silo.