18. Wangsulane wong tuwa mau: “Kula punika ugi nabi kados panjenengan saha margi saking dhawuhipun Pangeran Yehuwah wonten malaekat ingkang sampun ngandika dhateng kula: Wong iku jaken bali bebarengan karo sira menyang ing omahira, dimen mangan roti lan ngombe banyu.”
19. Nanging wong tuwa mau nggorohi abdining Allah. Abdining Allah iku banjur bali bebarengan karo dheweke lan mangan roti lan ngombe banyu ana ing omahe.
20. Nalika lagi padha lungguh ngadhepake meja, banjur ana pangandikane Sang Yehuwah marang nabi kang ngajak bali,
21. kang tumuli nguwuh mangkene marang abdining Allah kang teka saka ing Yehuda: “Makaten pangandikaning Pangeran Yehuwah: Sarehne sira mbangkang marang dhawuhe Pangeran Yehuwah lan ora nindakake sakehing dhawuhe kang kaparingake marang sira dening Sang Yehuwah, Gusti Allahira,
22. nanging banjur bali lan mangan roti sarta ngombe banyu ana ing panggonan kene, sanadyan Panjenengane wus ngandika marang sira: Sira aja mangan roti utawa ngombe banyu, mulane jisimira ora bakal lumebu ing kubure leluhurira.”
23. Wong mau sawuse mangan roti lan ngombe banyu, banjur diabah-abahake kuldi, tumuli mangkat.
24. Nanging ana ing dalan banjur tinempuh ing singa lan dipateni. Jisime gumlethak ana ing dalan, kuldine ngadeg ana ing sandhinging jisime mau; singane uga ngadeg ana ing sandhinging jisim.
25. Wong-wong kang liwat padha ndeleng jisim kang gumlethak ana ing dalan lan singa kang ngadeg ing sandhinge iku. Wong-wong mau banjur padha nyritakake bab iku ana ing kutha panggonane nabi tuwa mau.
26. Nalika nabi tuwa kang mbujuk abdining Allah supaya bali, krungu bab mau banjur celathu: “Iku abdining Allah kang mbangkang marang dhawuhe Pangeran Yehuwah. Sang Yehuwah nuli ngulungake dheweke marang singa, kang nyuwek-nyuwek lan mateni wong iku, ngetrepi pangandikaning Sang Yehuwah kang diparingake marang dheweke.”
27. Banjur kandha marang anak-anake: “Kuldiku abah-abahana.” Tumuli padha ngabah-abahi kuldine.
28. Nabi tuwa mau nuli mangkat lan nemu jisime kang gumlethak ana ing dalan, sarta ndeleng kuldi lan singa kang ngadeg ana ing sandhinge. Singa iku ora mangsa jisim mau lan ora nyempal-nyempal kuldine.
29. Nabi tuwa iku banjur njunjung jisime abdining Allah mau katumpangake ing kuldine nuli kagawa bali menyang ing kuthane dhewe, arep ditangisi lan dikubur.
30. Jisim mau dikubur ana ing kuburane dhewe lan banjur ditangisi: “Adhuh sadherek kula!”
31. Salebare ngubur nuli celathu marang anak-anake: “Manawa aku mati, aku kuburen ana ing kuburan iki nunggal karo abdining Allah iku sarta balung-balungku dekekna ing sandhinge balung-balunge.
32. Amarga tetembungan kang diucapake marga saka dhawuhe Pangeran Yehuwah, marang misbyah kang ana ing Betel iku lan marang sakehing omah pamujan ing tengger-tengger ing kutha-kutha ing Samaria, iku mesthi bakal kelakon temenan.”
33. Sawuse kelakon mau Sang Prabu Yerobeam meksa ora nilar pandamele kang ala iku, nanging isih bae ngadegake imam-imam saka kalangan rakyat kanggo tengger-tengger pangurbanan. Sapa bae kang gelem, iku banjur katetepake dadi imam ing tengger-tengger pangurbanan.
34. Anadene panggawe kang mangkono iku dadi lan dosane tedhake Sang Prabu Yerobeam, satemah banjur padha kasirnakake saka ing salumahing bumi.