14. bapakne nuli nunggang lan mangkat nututi abdining Allah mau sarta kepranggul lagi lungguh ana ing sangisoring wit gedhe. Banjur ditakoni: “Punapa panjenengan abdining Allah ingkang rawuh saking Yehuda?” Wangsulane: “Inggih kula punika.”
15. Celathune maneh: “Sumangga sesarengan kaliyan kula dhateng ing griya dhahar roti.”
16. Nanging wangsulane: “Kula boten saged wangsul sesarengan kaliyan panjenengan lan mampir ing dalemipun; kula boten badhe nedha roti utawi ngombe toya sesarengan kaliyan panjenengan wonten ing panggenan ngriki,
17. awit kula sampun kaparingan dhawuh dening Sang Yehuwah: Sira aja mangan roti utawa ngombe banyu ana ing kana. Sira aja bali liwat ing dalan kang wus sira liwati.”
18. Wangsulane wong tuwa mau: “Kula punika ugi nabi kados panjenengan saha margi saking dhawuhipun Pangeran Yehuwah wonten malaekat ingkang sampun ngandika dhateng kula: Wong iku jaken bali bebarengan karo sira menyang ing omahira, dimen mangan roti lan ngombe banyu.”
19. Nanging wong tuwa mau nggorohi abdining Allah. Abdining Allah iku banjur bali bebarengan karo dheweke lan mangan roti lan ngombe banyu ana ing omahe.
20. Nalika lagi padha lungguh ngadhepake meja, banjur ana pangandikane Sang Yehuwah marang nabi kang ngajak bali,
21. kang tumuli nguwuh mangkene marang abdining Allah kang teka saka ing Yehuda: “Makaten pangandikaning Pangeran Yehuwah: Sarehne sira mbangkang marang dhawuhe Pangeran Yehuwah lan ora nindakake sakehing dhawuhe kang kaparingake marang sira dening Sang Yehuwah, Gusti Allahira,
22. nanging banjur bali lan mangan roti sarta ngombe banyu ana ing panggonan kene, sanadyan Panjenengane wus ngandika marang sira: Sira aja mangan roti utawa ngombe banyu, mulane jisimira ora bakal lumebu ing kubure leluhurira.”