6. sarta Sang Prabu Suleman banjur nindakake apa kang ala ana ing paningaling Yehuwah, sarta angone ngabekti marang Pangeran Yehuwah ora kanthi gumolonging panggalih kayadene Sang Prabu Dawud, kang rama.
7. Ing nalika iku Sang Prabu Suleman ngedegake tengger pangurbanan kanggo Kamos, dewaning kanisthan sesembahaning wong Moab, ana ing gunung ing sawetane Yerusalem, lan kanggo Molokh, dewaning kanisthan sesembahane wong bani Amon.
8. Mangkono uga panjenengane iya nindakake iku kanggo para garwane kabeh, putri-putri ngamanca, kang padha caos kurban arum-arum lan kurban sembelehan marang para allahe.
9. Marga saka iku Sang Yehuwah banjur duka marang Sang Prabu Suleman, awit panggalihe wus nyimpang saka Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe Israel, kang wus kaping pindho ngatingal marang panjenengane,
10. sarta kang wus paring dhawuh ing bab iki marang panjenengane, supaya aja nganti manut marang allah-allah liyane, nanging panjenengane ora nindakake apa kang kadhawuhake dening Sang Yehuwah.
11. Pangeran Yehuwah banjur ngandika marang Sang Prabu Suleman: “Sarehne sira nglakoni mangkono, yaiku sira ora nggondheli marang prajanjian lan sakehing katetepaningSun kang wus Sundhawuhake marang sira, mulane lah Ingsun bakal nyuwek karajan iku saka ing sira lan bakal Sunparingake marang abdinira.
12. Mung bae, ing sajrone sira isih urip, bab iku durung Suntindakake marga saka Dawud, bapakira; anggoningSun bakal nyuwek besuk saka ing tangane anakira.
13. Sanadyan mangkono karajan iku ora bakal Sunsuwek babar pisan, ana taler siji kang bakal Sunparingake marang anakira marga saka abdiningSun Dawud lan marga saka Yerusalem kang wus Sunpilih.”
14. Sawuse mangkono Pangeran Yehuwah banjur nganakake mungsuh kang nglawan Sang Prabu Suleman, yaiku Sang Hadad, priyagung Edom, tedhake ratu Edom.
15. Bareng Sang Prabu Dawud wus ngawonake wong Edom, Senapati Yoab nuli tindak, ngubur para wong kang padha mati sarta sawuse mangkono banjur nyirnakake sakehing wong lanang ing Edom,
16. nganti nem sasi lawase anggone Sang Yoab lereb ana ing kono kalawan Israel kabeh, nganti sakehing wong lanang ing Edom wus padha sirna kabeh.
17. Nanging Sang Hadad oncat, bebarengan karo punggawa sawatara, abdine kang rama, lan ngungsi menyang Mesir; anadene Sang Hadad iku isih timur banget.
18. Anggone padha mangkat saka ing Midian, banjur menyang ing Paran. Ana ing kono ngajak wong sawatara nuli tekan ing Mesir ing ngarsane Sang Prabu Pringon, ratu ing Mesir. Sang Hadad kaparingan dalem, lan ditemtokake blanjane sarta diparingi bumi dening Sang Prabu.
19. Sang Prabu Pringon tresna banget marang Sang Hadad, nganti diparingi garwa, yaiku rayine garwane piyambak, rayine Sang Prameswari Takhpenes.
20. Rayine Sang Putri Takhpenes iku tumuli kagungan putra kakung, kang kaparingan asma Genubat; iki banjur kasapih dening Sang Putri Takhpenes ana ing kadhatone Sang Prabu Pringon, mulane Sang Genubat mau dumunung ana ing satengahe para putrane Sang Prabu Pringon piyambak.
21. Nalika kapireng dening Sang Hadad saka ing Mesir manawa Sang Prabu Dawud wus sumare nunggil kalawan para leluhure, sarta Senapati Yoab uga wus seda, Sang Hadad tumuli munjuk marang Sang Prabu Pringon: “Kawula kalilana wangsul dhateng ing nagari kawula.”