1. Anadene Sang Prabu Suleman iku remen mundhut garwa putri ngamanca akeh. Kajaba putri putrane Sang Prabu Pringon, uga putri Moab, Amon, Edom, Sidon lah Het,
2. mangka ing bab bangsa-bangsa iku Pangeran Yehuwah wus ngandika marang wong Israel mangkene: “Sira aja padha srawungan kalawan bangsa-bangsa iku, lan bangsa-bangsa iku aja nganti srawungan kalawan sira kabeh, amarga wong-wong iku mesthi bakal nggendeng atinira marang allah-allahe.” Panggalihe Sang Prabu Suleman wus tresna banget marang putri-putri mau.
3. Garwane kang trahe wong luhur kehe pitung atus, dene garwane selir telung atus; para garwane iku padha nggendeng panggalihe saka ing pangayunaning Pangeran Yehuwah.
4. Awit nalika Sang Prabu Suleman wus sepuh, para garwane padha ngengokake panggalihe supaya ngabekti marang allah-allah liyane, satemah banjur wus ora meleng anggone rumaket marang Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe, kaya Sang Prabu Dawud, kang rama.
5. Kaya ta Sang Prabu Suleman tumuli ngabekti marang Asytoret, dewa-dewaning wong Sidon, lan marang Milkom, dewaning kanisthan sesembahane wong Amon,
6. sarta Sang Prabu Suleman banjur nindakake apa kang ala ana ing paningaling Yehuwah, sarta angone ngabekti marang Pangeran Yehuwah ora kanthi gumolonging panggalih kayadene Sang Prabu Dawud, kang rama.
7. Ing nalika iku Sang Prabu Suleman ngedegake tengger pangurbanan kanggo Kamos, dewaning kanisthan sesembahaning wong Moab, ana ing gunung ing sawetane Yerusalem, lan kanggo Molokh, dewaning kanisthan sesembahane wong bani Amon.
8. Mangkono uga panjenengane iya nindakake iku kanggo para garwane kabeh, putri-putri ngamanca, kang padha caos kurban arum-arum lan kurban sembelehan marang para allahe.
9. Marga saka iku Sang Yehuwah banjur duka marang Sang Prabu Suleman, awit panggalihe wus nyimpang saka Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe Israel, kang wus kaping pindho ngatingal marang panjenengane,
10. sarta kang wus paring dhawuh ing bab iki marang panjenengane, supaya aja nganti manut marang allah-allah liyane, nanging panjenengane ora nindakake apa kang kadhawuhake dening Sang Yehuwah.
11. Pangeran Yehuwah banjur ngandika marang Sang Prabu Suleman: “Sarehne sira nglakoni mangkono, yaiku sira ora nggondheli marang prajanjian lan sakehing katetepaningSun kang wus Sundhawuhake marang sira, mulane lah Ingsun bakal nyuwek karajan iku saka ing sira lan bakal Sunparingake marang abdinira.
12. Mung bae, ing sajrone sira isih urip, bab iku durung Suntindakake marga saka Dawud, bapakira; anggoningSun bakal nyuwek besuk saka ing tangane anakira.
13. Sanadyan mangkono karajan iku ora bakal Sunsuwek babar pisan, ana taler siji kang bakal Sunparingake marang anakira marga saka abdiningSun Dawud lan marga saka Yerusalem kang wus Sunpilih.”
14. Sawuse mangkono Pangeran Yehuwah banjur nganakake mungsuh kang nglawan Sang Prabu Suleman, yaiku Sang Hadad, priyagung Edom, tedhake ratu Edom.
15. Bareng Sang Prabu Dawud wus ngawonake wong Edom, Senapati Yoab nuli tindak, ngubur para wong kang padha mati sarta sawuse mangkono banjur nyirnakake sakehing wong lanang ing Edom,
16. nganti nem sasi lawase anggone Sang Yoab lereb ana ing kono kalawan Israel kabeh, nganti sakehing wong lanang ing Edom wus padha sirna kabeh.
17. Nanging Sang Hadad oncat, bebarengan karo punggawa sawatara, abdine kang rama, lan ngungsi menyang Mesir; anadene Sang Hadad iku isih timur banget.
18. Anggone padha mangkat saka ing Midian, banjur menyang ing Paran. Ana ing kono ngajak wong sawatara nuli tekan ing Mesir ing ngarsane Sang Prabu Pringon, ratu ing Mesir. Sang Hadad kaparingan dalem, lan ditemtokake blanjane sarta diparingi bumi dening Sang Prabu.
19. Sang Prabu Pringon tresna banget marang Sang Hadad, nganti diparingi garwa, yaiku rayine garwane piyambak, rayine Sang Prameswari Takhpenes.
20. Rayine Sang Putri Takhpenes iku tumuli kagungan putra kakung, kang kaparingan asma Genubat; iki banjur kasapih dening Sang Putri Takhpenes ana ing kadhatone Sang Prabu Pringon, mulane Sang Genubat mau dumunung ana ing satengahe para putrane Sang Prabu Pringon piyambak.
21. Nalika kapireng dening Sang Hadad saka ing Mesir manawa Sang Prabu Dawud wus sumare nunggil kalawan para leluhure, sarta Senapati Yoab uga wus seda, Sang Hadad tumuli munjuk marang Sang Prabu Pringon: “Kawula kalilana wangsul dhateng ing nagari kawula.”
22. Sang Prabu Pringon banjur ndangu: “Sira kekurangan apa ta ana ing ngarsaningsun?” Atur wangsulane: “Kawula boten kekirangan punapa-punapa, nanging sanadyan makaten, kawula kalilana kesah.”
23. Gusti Allah uga nganakake mungsuh maneh kang nglawan Sang Prabu Suleman, yaiku Rezon bin Elyada, kang wus minggat saka ing ngarsane gustine, yaiku Sang Prabu Hadadezer, ratu ing nagara Zoba.
24. Iku nglumpukake wong lan banjur dadi kepala grombolan. Nalika arep padha kasirnakake dening Sang Prabu Dawud, tumuli padha sumingkir menyang ing Damsyik lan padha manggon ana ing kono sarta banjur ngangkat Rezon kadadekake ratu.
25. Iya panjenengane iku kang dadi mungsuhe Israel ing salawase sugenge Sang Prabu Suleman lan kang ndhatengake kasangsaran kayadene Sang Hadad. Panjenengane sengit marang wong Israel lan banjur jumeneng ratu ana ing Aram.
26. Uga Yerobeam bin Nebat, wong Efraim saka ing Zereda, punggawane Sang Prabu Suleman mbalela marang Sang Prabu. Ibune jenenge Zerua, randha.
27. Anadene jalarane anggone mbalela marang Sang Prabu iku mangkene: Sang Prabu Suleman lagi mbangun beteng Milo lan ndandosi bedhahing temboke kuthane Sang Prabu Dawud, ramane.
28. Yerobeam iku wong kang pinter; bareng Sang Prabu Suleman mirsa, manawa wong nonoman iku sregep nyambut gawe, wong mau banjur kaangkat dadi lelurahing sakehe pagawean wajib, bubuhane turune Rama Yusuf.
29. Nalika samana ing sawijining dina Yerobeam pinuju metu saka ing kutha Yerusalem banjur dipethukake dening Nabi Ahia saka ing Silo, kang ngagem jubah anyar. Anadene kang ana ing ara-ara kono mung wong loro iku.
30. Nabi Ahia nuli nyepeng jubahe anyar kang diagem mau sarta banjur kasuwek-suwek dadi rolas,
31. lan ngandika marang Yerobeam: “Kowe njupuka suwekan sapuluh kanggo kowe, awit mangkene pangandikane Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe Israel: Lah Ingsun bakal nyuwek karajan iku saka ing tangane Suleman sarta Ingsun bakal maringi sira sapuluh taler.
32. Nanging sataler bakal tetep dadi duweke marga saka abdiningSun Dawud lan marga saka Yerusalem, kutha kang Sunpilih saka ing antarane sakehing talere Israel.
33. Dene sababe yaiku anggone wus ninggal Ingsun lan sujud nyembah marang Asytoret, dewa-dewaning wong Sidon, marang Kamos, allahe wong Moab lan marang Milkom, allahe bani Amon, tuwin anggone ora lumaku ing dalan kang Suntedahake kalawan nglakoni apa kang bener ana ing paningalingSun sarta kalawan tansah nindakake sakehe katetepan lan tatananingSun, kayadene Dawud, bapakne.
34. Ora saka ing tangane anggoningSun bakal mundhut karajan iku kabeh; Ingsun bakal nglestarekake anggone dadi ratu ing salawase uripe, marga saka abdiningSun Dawud kang wus Sunpilih lan kang tansah nindakake dhawuh tuwin katetepaningSun.
35. Nanging saka ing anake anggoningSun bakal mundhut karajan iku, kang banjur bakal Sunparingake marang sira sapuluh taler.
36. Dene anake bakal Sunparingi sataler, supaya abdiningSun Dawud tansah duwe turun ing ngarsaningSun ana ing Yerusalem, kutha kang Sunpilih kagem Ingsun, amrih asmaningSun lestari ana ing kono.
37. Anadene sira bakal Sunpundhut, supaya sira mengku sakehe kang dikarepake dening atinira lan dadi ratu ing Israel.
38. Lan manawa sira ngrungokake marang kang Sundhawuhake kabeh marang sira lan lumaku ing dalan kang Suntedahake sarta nindakake apa kang bener ana ing paningalingSun kalawan tansah nglakoni sakehe katetepan lan dhawuhingSun kayadene kang wus katindakake dening abdiningSun Dawud, Ingsun nganthi marang sira tuwin bakal maringi marang sira turun kang santosa kaya kang wus Sunparingake marang Dawud, lan Ingsun bakal maringake wong Israel marang sira.
39. Marga saka iku Ingsun bakal ngesorake turune Dawud, nanging ora ing salawase.”
40. Sang Prabu Suleman banjur ngangkah mateni Yerobeam, nanging Yerobeam nuli mangkat ngungsi menyang ing tanah Mesir, marang ing ngarsane Sang Prabu Sisak, ratu ing nagara Mesir, sarta manggon ana ing kono nganti sasedane Sang Prabu Suleman.
41. Anadene kekarene riwayate Sang Prabu Suleman lan kabeh kang katindakake tuwin kawicaksanane iku rak katulisan ana ing layang babade Sang Prabu Suleman.
42. Sang Prabu Suleman anggone jumeneng ratu ana ing Yerusalem ngratoni Israel kabeh patang puluh taun.
43. Sawuse mangkono Sang Prabu Suleman banjur kepareng ngaso tunggil para leluhure, sarta nuli kasarekake ana ing kuthane Sang Prabu Dawud, ramane. Kang putra Pangeran Rehabeam kang banjur nggentosi jumeneng ratu.