5. Saka bani Kehat: Sang Uriel, sawijining panggedhe, lan para sadhereke sakulawangsa: wong satus rong puluh;
6. saka bani Merari: Sang Asaya, sawijining panggedhe, lan para sadhereke sakulawangsa: wong rong atus rong puluh;
7. Saka bani Gersom: Sang Yoel, sawijining panggedhe, lan para sadhereke sakulawangsa: wong satus telung puluh;
8. Saka bani Elizafan: Sang Semaya, sawijining panggedhe, lan para sadhereke sakulawangsa: wong rong atus;
9. saka bani Hebron: Sang Eliel, sawijining pemimpin, lan para sadhereke sakulawangsa: wong wolung puluh;
10. saka bani Uziel: Sang Aminadab, sawijining pemimpin, lan para sadhereke sakulawangsa: wong satus rolas.
11. Sang Prabu Dawud banjur nimbali Imam Zadhok lan Imam Abyatar, sarta para wong Lewi, yaiku Sang Uriel, Sang Asaya, Yoel, Semaya, Eliel lan Sang Aminadab;
12. iku padha dipangandikani mangkene: “Heh, sira padha panggedhening kulawangsane wong Lewi, sira padha sesucia, iya sira kabeh dalah para sadulurira sakulawangsa, banjur padha mboyonga pethining Sang Yehuwah, Gusti Allahe Israel, menyang panggonan kang wus suncawisake.
13. Marga saka nalika kapisanan sira padha ora ana, Pangeran Yehuwah, Gusti Allah kita, banjur ndhawahake bebendu ana ing satengah kita, awit kita ora nyuwun pitedah kaya samesthine.”
14. Mulane para Imam lan para wong Lewi tumuli padha sesuci, marga arep mboyong pethining Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe Israel.
15. Sawuse mangkono bani Lewi banjur ngusung pethining Allah nganggo pikulan katumpangake ing pundhake, ngetrepi dhawuhe Nabi Musa lan cocog karo pangandikaning Yehuwah.