1. Sang Prabu Dawud yasa gedhong-gedhong kagem panjenengane piyambak ana ing kuthane Sang Prabu Dawud; sawuse mangkono banjur cecawis panggonan kanggo pethining Allah lan kadamelake tarub.
2. Nalika iku Sang Prabu Dawud ngandika:“Aja ana wong kang ngusung pethining Allah, kejaba wong Lewi, amarga wong-wong iki kang pinilih dening Pangeran Yehuwah supaya ngusung pethining Yehuwah lan kang rumeksa nganti ing salawas-lawase.”
3. Sawuse mangkono Sang Prabu Dawud tumuli nimbali wong Israel kabeh menyang ing Yerusalem, kadhawuhan mboyong pethining Yehuwah menyang ing Panggonan kang wus kacawisake.
4. Sang Prabu Dawud ngempalake bani Harun lan wong Lewi:
5. Saka bani Kehat: Sang Uriel, sawijining panggedhe, lan para sadhereke sakulawangsa: wong satus rong puluh;
6. saka bani Merari: Sang Asaya, sawijining panggedhe, lan para sadhereke sakulawangsa: wong rong atus rong puluh;
7. Saka bani Gersom: Sang Yoel, sawijining panggedhe, lan para sadhereke sakulawangsa: wong satus telung puluh;
8. Saka bani Elizafan: Sang Semaya, sawijining panggedhe, lan para sadhereke sakulawangsa: wong rong atus;
9. saka bani Hebron: Sang Eliel, sawijining pemimpin, lan para sadhereke sakulawangsa: wong wolung puluh;
10. saka bani Uziel: Sang Aminadab, sawijining pemimpin, lan para sadhereke sakulawangsa: wong satus rolas.
11. Sang Prabu Dawud banjur nimbali Imam Zadhok lan Imam Abyatar, sarta para wong Lewi, yaiku Sang Uriel, Sang Asaya, Yoel, Semaya, Eliel lan Sang Aminadab;
12. iku padha dipangandikani mangkene: “Heh, sira padha panggedhening kulawangsane wong Lewi, sira padha sesucia, iya sira kabeh dalah para sadulurira sakulawangsa, banjur padha mboyonga pethining Sang Yehuwah, Gusti Allahe Israel, menyang panggonan kang wus suncawisake.