10. Kowe padha tresna-tinresnanana dikaya sadulur, lan dadia tuladha ing bab ajen-ingajenan.
11. Anggonmu taberi aja nganti kendho, padha dibanter ing roh, lan padha leladia marang Gusti.
12. Padha bungaha sajroning pangarep-arep, disabar sajroning karupekan, dimantep anggonmu ndedonga!
13. Padha mitulungana ing kekuranganing para suci, sarta padha merlokna aweh pamondhokan!
14. Wong kang nguya-uya kowe, pujekna becik, lan aja koksupatani.
15. Wong kang bungah biyantonana bungahe, wong kang nangis biyantonana panangise.
16. Ditunggal ati ing sajroning pitepungan; aja ngarah marang kang dhuwur-dhuwur, nanging padha ngudia marang kang prasaja. Aja kuminter!
17. Aja males ala marang wong kang gawe piala; padha nindakna kang becik tumrap sadhengah wong.
18. Sabisa-bisa yen pancen gumantung marang kowe, andona rukun karo wong kabeh.
19. Para sadulurku kang kinasih, aja nganti kowe dhewe padha nandukake piwales, nanging iku pasrahna marang bebendune Gusti Allah, sabab ana tulisan mangkene: “Pamales iku wewenangingSun. Ingsun kang bakal malesake,” mangkono pangandikaning Pangeran.
20. Balik manawa satrumu kaluwen, wenehana mangan; yen ngelak, wenehana ngombe. Sabab kanthi patrap mangkono iku, kowe prasasat numplek mawa ana ing sirahe.
21. Kowe aja nganti dikalahake dening piala, malah piala iku kalahna sarana kabecikan.