5. Mangkono uga ing wektu saiki, iya ana kekaren, awewaton pamilihe sih-rahmat.
6. Nanging manawa bab iku kalakone awit saka sih-rahmat, dadine wis ora marga saka panggawe maneh, sabab yen ora mangkono, kang diarani sih-rahmat iku wis dudu sih-rahmat maneh.
7. Kang iku kapriye? Israel ora bisa nggayuh apa kang diupaya, nanging kang nampani iku para wong kang pinilih. Dene liyane padha mangkotake atine,
8. kaya kang katulisan, wiraose:“Gusti Allah ndadosake wong-wong mau padha turu kepati,maringi mripat kang ora kanggo ndeleng,lan kuping kang ora kanggo ngrungokake,nganti tumeka ign dina iki.”
9. Sarta Sang Prabu Dawud munjuk:“Pakembulanipun dadosa kalajiret saha jaring,tuwin sesandhungan,punapadene piwales tumrap tiyang-tiyang punika.
10. Saha mripatipun sami kadamela peteng,satemah sami boten ningali,
11. Kang iku aku takon: Apa wong mau anggone padha kasandhung iku supaya tiba? Babar pisan ora! Nanging awit saka panerake, karahayon banjur tumiba marang bangsa-bangsa liya, supaya padha thukul kumerene.
12. Awit manawa panerak mau njalari kasugihaning jagad, lan kakurangane dadi kasugihane bangsa-bangsa liya mendahane maneh mungguh ing kasampurnane.