24. Bareng Sang Pilatus uninga, yen sakabehing pambudidaya bakal tanpa guna, malah wis wiwit kisruh kaanane, panjenengane banjur wijik asta ana ing sangareping wong akeh mau lan ngandika: “Aku ora kaluputan tumrap getihe wong iki; iku prakaramu dhewe!”
25. Nanging wong kabeh padha matur: “Rahipun dhumawaha ing kawula dalah saanak-anak kawula.”
26. Sang Pilatus banjur nuruti kareping wong akeh, Barabas diluwari; dene Gusti Yesus sawise kasapu banjur kapasrahake supaya disalib.
27. Para prajurite Sang Wali-Nagara banjur ngirid Gusti Yesus mlebu menyang ing gedhong pangadilan, lan prajurit sagolongan kabeh padha diklumpukake, ngepung Gusti Yesus.
28. Pangagemane Gusti Yesus disantuni jubah wungu,
29. sarta wong-wong banjur gawe rerekan makutha eri, nuli ditrapake ing mustakane, astane tengen dicaosi lantaran glagah. Sawise mangkono wong-wong padha jengkeng ana ing ngarsane lan kanthi ngece pangucape: “Ngaturaken sugeng, dhuh Ratunipun tiyang Yahudi!”
30. Banjur padha ngidoni, lantaran karebut kagebagake ing mustakane.
31. Sawise dipoyoki, pangagemane jubah disantuni pangagemane piyambak maneh, banjur kairid metu arep disalib.
32. Nalika padha lumaku metu menyang njaban kutha, kapethuk wong saka ing kutha Kirene, jenenge Simon. Iku kapeksa manggul salibe Gusti Yesus.
33. Lakune banjur wis tekan ing panggonan kang aran Golgota, tegese pacumplungan.
34. Gusti Yesus nuli dicaosi ngunjuk anggur campur rempelu. Bareng wis diicipi, ora karsa ngunjuk.
35. Sawise kasalib, pangagemane dibage-bage sarana kaundhi.
36. Wong-wong banjur linggih, njaga Gusti Yesus.
37. Ing sandhuwure mustakane kapasangan tulisan, kang mratelakake sababe kaukum, unine: “Iki Yesus ratune wong Yahudi.”