10. sarta utusan nigas janggane Nabi Yokanan ana ing pakunjaran
11. lan mustakane digawa ana ing talam kapasrahake marang putri mau, kang banjur dicaosake marang ingkang ibu.
12. Sawise iku para sakabate Nabi Yokanan tumuli teka ngukup layone, disarekake, banjur padha sowan ing ngarsane Gusti Yesus ngaturake bab mau.
13. Bareng Gusti Yesus midhanget pawarta iku, banjur tindak sumingkir saka ing kono, nitih prau, arep miyambak menyang ing panggonan kang samun. Nanging bareng wong akeh krungu bab iki, tumuli padha nusul, lumaku ing dharatan saka ing kutha-kuthane.
14. Nalika Gusti Yesus minggah ing dharatan, mirsa wong pirang-pirang, kang akeh banget cacahe, panggalihe trenyuh marga saka welase marang wong-wong mau. Sing padha lara banjur diwarasake.
15. Sorene para sakabate padha sowan ing ngarsane lan matur: “Panggenan punika samun tur sampun wiwit peteng. Tiyang kathah punika prayogi kadhawuhan kesah tumbas tedha dhateng ing dhusun-dhusun.”
16. Nanging Gusti Yesus ngandika: “Ora usah padha lunga, kowe bae padha menehana mangan.”
17. Unjuke para sakabat: “Punika namung wonten roti gangsal kaliyan ulam loh kalih.”
18. Dhawuhe Gusti Yesus: “Gawenen mrene, wenehna Aku.”