24. Gusti Yesus banjur tindak bareng karo lurah mau. Wong akeh padha ndherekake, padha suk-sukan ing sacedhake Panjenengane.
25. Nalika samana ing kono ana wong wadon kang lara nggrajag getih wis rolas taun.
26. Wis bola-bali ditambani dhukun pirang-pirang, nganti kabeh barang darbeke entek, nanging ora bisa waras, malah kosokbaline, larane saya banget.
27. Dheweke wis krungu pawarta bab Gusti Yesus, mulane banjur ndhesel-ndhesel ing satengahe wong akeh nyedhaki Gusti Yesus saka ing buri lan ndemek jubahe.
28. Sabab pamikire: “Angger aku bisa ndemek jubahe bae, aku mesthi mari.”
29. padha sanalika anggone nggrajag getih mampet lan krasa yen awake wis waras, larane wis mari.
30. ing sanalika iku uga Gusti Yesus mangretos, yen ana daya kang metu saka ing sarirane, banjur mengo ana ing satengahe wong akeh ikusarta ndangu, “Sapa sing ndemok jubahku?”
31. Para sakabat padha munjuk: “Paduka mirsa anggenipun tiyang-tiyang sami suk-sukan ing sacelak Paduka, lah kok ndangu: Sapa sing ndemok Aku?”
32. Panjenengane banjur mirsani mubeng, karsa nguningani sapa kang tumindak mangkono.