66. Nalika iku Petrus isih ana ngisor, ana ing plataran. Banjur ana wong wadon, abdine Imam Agung, kan teka,
67. lan bareng weruh Petrus api-api, ditamatake raine, banjur alok: “Sampeyan niku enggih melu Yesus, tiyang Nasaret niku.”
68. Nanging Petrus selak, wangsulane: “Kula boten ngreti sing mang karepake niku.” Petrus banjur menyang ing pandhapa.
69. Bareng wong wadon mau weruh Petrus maneh, banjur kandha-kandha marang wong-wong kang ana ing kono: “Tiyang niki enggih tunggale nika.”
70. Nanging Petrus selak maneh. Ora let suwe wong-wong kang ana ing kono padha calathu marang Petrus: “Sampeyan niku genah tunggale, napa malih sampeyan tiyang Galilea!”
71. Ing kono Petrus banjur wiwit nyupatani lan sumpah: “Kula boten wanuh kalih tiyang sing mang kandhakake niku!”
72. Nalika iku jago tumuli kluruk kaping pindhone. Petrus banjur kelingan marang pangandikane Gusti Yesus marang dheweke: “Sadurunge jago kluruk ping pindho, kowe wis nyelaki Aku kaping telu.” Banjur nangis senggruk-senggruk.