61. Nanging Gusti Yesus kendel bae, ora maringi wangsulan apa-apa. Imam Agung ndangu maneh marang Panjenengane: “Apa Kowe Sang Kristus, Putraning Kang Mahapinuji?”
62. Paring wangsulane Gusti Yesus: “Iya Aku iki Panjenengane, lan kowe kabeh bakal padha ndeleng Putraning Manungsa lenggah ing satengene Kang Mahakuwasa lan rawuh nitih meganing langit.”
63. Imam Agung banjur nyuwek-nyuwek pangagemane lan ngandika: “Apa prelune isih nganggo seksi maneh?
64. Panjenengan sadaya sampun mireng anggenipun nyenyamah Gusti Allah, kadospundi panimbang panjenengan?” Wong-wong kabeh padha sarujuk, yen Panjenengane kudu diukum pati.
65. Banjur ana wong sawatara kang wiwit ngidoni Panjenengane, nutupi pasuryane lan ngantemi karo kandha: “Heh, Nabi, coba mecaa!” Dalasan para abdi iya padha napuki.
66. Nalika iku Petrus isih ana ngisor, ana ing plataran. Banjur ana wong wadon, abdine Imam Agung, kan teka,
67. lan bareng weruh Petrus api-api, ditamatake raine, banjur alok: “Sampeyan niku enggih melu Yesus, tiyang Nasaret niku.”
68. Nanging Petrus selak, wangsulane: “Kula boten ngreti sing mang karepake niku.” Petrus banjur menyang ing pandhapa.
69. Bareng wong wadon mau weruh Petrus maneh, banjur kandha-kandha marang wong-wong kang ana ing kono: “Tiyang niki enggih tunggale nika.”
70. Nanging Petrus selak maneh. Ora let suwe wong-wong kang ana ing kono padha calathu marang Petrus: “Sampeyan niku genah tunggale, napa malih sampeyan tiyang Galilea!”
71. Ing kono Petrus banjur wiwit nyupatani lan sumpah: “Kula boten wanuh kalih tiyang sing mang kandhakake niku!”
72. Nalika iku jago tumuli kluruk kaping pindhone. Petrus banjur kelingan marang pangandikane Gusti Yesus marang dheweke: “Sadurunge jago kluruk ping pindho, kowe wis nyelaki Aku kaping telu.” Banjur nangis senggruk-senggruk.