25. Nuli damel serat, kang surasane mangkene:
26. “Sembah kula, Klaudius Lisias, katur ing ngarsanipun Ingkang Minulya Sang Walinagara Feliks.
27. Tiyang punika dipun cepeng dening tiyang-tiyang Yahudi. Sareng badhe dipun pejahi, kula lajeng dhateng kalayan mbekta wadya-bala prelu menggak saha ngluwari piyambakipun, awit kula mireng, bilih tiyang punika warganagari Rum.
28. Amrih sagedipun nyumerepi punapa sabab-sababing pandakwanipun dhateng tiyang wau, lajeng kula ladosaken dhateng Pradataning Agaminipun.
29. Tumrap kula lajeng sampun cetha, bilih pandawanipun punika gegayutan kaliyan angger-anggering Toretipun tiyang-tiyang wau, namung kemawon boten wonten pandakwa ingkang njalari kenging paukuman pejah utawi kedah kalebetaken ing pakunjaran.
30. Salajengipun kula tampi palapuran, bilih wonten komplotan ingkang badhe mejahi piyambakipun. Awit saking punika kula lajeng enggal-enggal kengkenan nyowanaken piyambakipun dhateng ing ngarsa panjenengan. Wondene para ingkang sami ndakwa sampun sami kula ken, supados sami ngajengaken prakawis punika dhateng panjenengan.”
31. Para prajurit banjur padha nindakake kaya kang kadhawuhake. Rasul Paulus ing wektu bengi digawa menyang ing kutha Antipatris.
32. Esuke para prajurit jaranan padha dikon mbacutake lakune karo Rasul Paulus, dene liyane padha bali menyang beteng.
33. Satekane ing kutha Kaisarea, para prajurit jaranan ngaturake layange lan masrahake Rasul Paulus marang walinagara.