14. sarana nyirnakake layang pratandha utang, kang adhedhasar undhang-undhang kang ndakwa lan ngancam marang kita. Dene iku wus dilebur sarana kapaku ana ing kayu salib.
15. Panjenengane wus mblejedi para pamarentah lan para panguwasa, lan padha kadadekake pangewan-ewan, amarga wus padha dikalahake.
16. Sarehne mangkono aja nganti ana wong kang ngukumi kowe bab mangan lan ngombe, utawa bab dina riyaya, sasi anyar lan dina Sabat.
17. Sabab iku kabeh mung dadi wewayangane apa kang bakal kalakon, mangka wujude yaiku Gusti Kristus.
18. Aja nganti kaunggulanmu iku diwurungake dening wong kang rewa-rewa andhap-asor lan memuja marang malaekat, lan maneh ngaku-aku ndeleng marang kaanan kang ora katon, apadene tanpa waton anggone gumunggung dening pamikire kang cara kadonyan,
19. mangka dheweke ora ngugemi marang Sesirah, kang dadi jalarane badan sakojur saya mundhak marga saka sawabing Allah, sabab katuwak lan tinalenan dadi siji dening urat lan ros-rosan.
20. Yen kowe wus ndherek mati ana ing sedane Gusti Kristus, lan luwar saka para rohing jagad, yagene kowe kok isih nurut marang pranatan rupa-rupa, kang ing semu kayadene kowe isih padha urip ana ing donya,
21. kayata: aja ndhemek iki, aja ngicipi kuwi, aja nyenggol iki,
22. kabeh iku mung tumrap barang kang kena ing rusak sajrone kagunakake, lan mung nuruti piweling lan piwulange manungsa.