2. Jalaran saupama mangkono, mesthi wong-wong padha ora nyaosake kurban-maneh, sabab kang padha nindakake pangibadah iku ora ngrumangsani dosa maneh awit wis padha karesikake sapisan kanggo salawas-lawase.
3. Ananging iya malah marga saka kurban-kurban iku saben taun wong padha dielingake marang anane dosa.
4. Sabab mokal manawa getihing sapi lanang utawa getihing wedhus lanang bisa mbirat dosa.
5. Mulane nalika Panjenengane rawuh ing jagad, matur:“Kurban saha pisungsung boten Paduka karsakaken-- nanging Paduka sampun nyawisaken badan dhateng Kawula --
6. Kurban obaran saha kurban pambirating dosaboten ndadosaken kepareng Paduka.
7. Kawula lajeng munjuk:Lah punika Kawula sowan;ing salebeting kitab gulungan wonten seratanipunbab Kawula supados nglampahi karsa Paduka,dhuh Gusti Allah Kawula.”
8. Sakawit Panjenengane matur: “Kurban saha pisungsung, kurban obaran saha kurban pambirating dosa sami boten Paduka karsakaken sarta boten ndadosaken kepareng Paduka.” -- sanadyan kapisungsungaken manut angger-anggering Toret --.
9. Nuli matur mangkene: “Lah punika, Kawula sowan, badhe nglampahi karsa Paduka.” Sing wiwitan kasuwak dening Panjenengane, supaya kang kapindho bisa tumindak.
10. Iya marga karsane iki, kita wus disucekake sapisan kanggo salawas-lawase srana kurban sarirane Gusti Yesus Kristus.
11. Sabanjure saben imam ing sadina-dina ngimami sarta ambal-ambalan nyaosake kurban kang padha, kang babar pisan ora bisa mbirat dosa.
12. Nanging Panjenengane, sawuse misungsungake kurban siji bae marga saka dosa, banjur lenggah ana ing tengene Gusti Allah salawas-lawase,
13. sarta ing samengko Panjenengane mung ngantos-antos, nganti tumeka mungsuh-mungsuhe arep kadadekake ancik-anciking sampeyane.
14. Sabab srana kurban siji bae Panjenengane wus damel sampurnane para kang kasucekake ing salawas-lawase.
15. Lan bab iku Sang Roh Suci uga maringi paseksen marang kita,
16. sabab sawuse Panjenengane ngandika:“Iki prajanjian kang bakal Sunanakake karo wong-wong iku, sawuse wektu iku,” Panjenengane banjur ngandika maneh:“Ingsun bakal maringi angger-anggeringSun ana ing atine, sarta Sunserat ana ing budine,
17. sarta Ingsun ora ngenget-enget maneh marang sakehing dosa lan panerake.”
18. Dadi manawa iku kabeh wus kaapura, ora prelu ana kurban maneh kang kudu kasaosake marga saka dosa.