1. Marga saka iku padha mbirata sakehing piala sarta sarupane para-cidra, sarta lamis lan drengki, apadene sakehing pamitenah.
2. Dikaya bayi kang nembe lair, kang tansah kapengin marang banyu susukang murni kang asipat rohani, supaya marga saka iku padha lestria tuwuhmu ing bab karahayon,
3. manawa kowe nyata wis padha ngrasakake sih-kadarmaning Allah.
4. Padha sowana ing Panjenengane kang minangka watu kang urip iku, kang pancen ditampik dening manungsa, nanging kang pinilih lan aji ana ing ngarsaning Allah.
5. sarta kowe dhewe iya padha dikaya watu urip, kang dianggo mbangun padaleman kasukman minangka kaimaman kang suci, kang nyaosake pisungsung kasukman kang katrimah ing Allah marga dening Gusti Yesus Kristus.
6. Sabab ana tulisan sajrone Kitab Suci mangkene:“Sajatine, Ingsun wus masang watu pepilihan ana ing Sion, sawijining watu pojokan kang aji,dene sapa wong kang kumandel marang iku bakal ora kawirangan.”
7. Wondene anggone kasebut aji iku tumraping kowe kang padha pracaya. Nanging tumrap kang padha ora pracaya:“Watu kang ditampik dening para juru gawe omah,iku wus dadi watu pojokan, apadene iya wus dadi watu sandhunganlan parang patanggoran.”
8. Anggone padha kasandhung iku marga ora mituhu marang pangandikaning Allah; sarta wong-wong iku kacadhangake tumrap bab iku.
9. Balik kowe iku bangsa kang pinilih, kaimaman kaprabon, bangsa kang suci, umat kagungane Gusti Allah pribadi, supaya kowe padha martakake kautamane Panjenengane, kang wus nimbali kowe saka pepeteng marang ing pepadhange kang ngeram-eramake.
10. Kowe, kang maune dudu umate Gusti Allah,nanging saiki wus dadi umate,sing maune ora padha diwelasi,nanging saiki wus tampa kawelasan.