30. Agus chaith siad a seile air, agus rug siad ar an ngiolcach agus bhuail siad léi ar an gceann é.
31. Agus nuair a bhí an magadh déanta acu faoi, bhain siad an róba de, agus chuir a chuid éadaigh féin air, agus thug siad ar shiúl é lena chéasadh.
32. Casadh dóibh ar a siúl amach fear as Círéne arbh ainm dó Síomón; agus chuir siad feidhm ar an duine sin a chrois a iompar.
33. Agus nuair a shroich siad áit a raibh Golgota air (a chiallaíos áit an chloiginn),
34. thairg siad fíon dó le n‑ól a raibh domlas tríd; ach nuair a bhí sé blaiste aige, ní ólfadh sé é.
35. Agus nuair a bhí sé curtha acu ar chrann a chéasta, chaith siad crann ar a éadaí á roinnt eatarthu féin;
36. agus shuigh siad ansin ag faire air.
37. Agus chuir siad an chúis a bhí curtha ina leith os cionn a chinn, agus is é a bhí le léamh, “Is é seo Íosa Rí na nGiúdach.”
38. Bhí beirt ghadaí á gcéasadh maraon leis an uair úd, duine ar a dheas agus duine ar a chlé.
39. Agus bhí a ndeachaigh thart ag fonóid faoi, ag croitheadh a gcinn air
40. agus á rá, “A ghiolla úd a mbíodh rún agat an teampall a leagan agus a atógáil in achar trí lá, tarrthaigh thú féin! Más Mac Dé tú, tar anuas den chrois úd.”
41. Mar an gcéanna bhí na hardsagairt maraon leis na scríobhaithe agus na seanóirí ag magadh faoi, á rá,
42. “Tharrthaigh sé na daoine eile; ní féidir leis é féin a tharrtháil. Is é Rí Iosrael é; tagadh sé anuas den chrois agus creidfimid ann.
43. Tá muinín aige as Dia; scaoileadh Dia é, más mian leis é; mar dúirt sé, ‘Is mé Mac Dé’.”
44. Agus bhí na gadaithe a bhí á gcéasadh ina chuideachta ag fonóid faoi ar an modh céanna.
45. Anois ón séú huair bhí dorchadas ar fud na tíre go dtí an naoú huair,