22. Agus an té a raibh dhá thallann aige, tháinig seisean chun tosaigh, á rá, ‘A mháistir, thug tú dhá thallann dom; seo an dá thallann bhreise atá gnóthaithe agam.’
23. Dúirt a mháistir leis, ‘Is maith a chruthaigh tú, a dhea-sheirbhísigh dhílis; bhí tú dílis i mbeagán, cuirfidh mé thú os cionn móráin; is é do bheatha chuig móráthas do mháistir.’
24. An té sin freisin a fuair an t‑aon tallann amháin, tháinig seisean chun tosaigh, á rá, ‘A mháistir, bhí a fhios agam go raibh tú i d'fhear crua, ceachartha, ag baint san áit nár chroith tú síol, agus ag cruinniú san áit nár bhuail tú arbhar;
25. bhí eagla orm mar sin, agus chuaigh mé gur chuir mé do thallann i bhfolach i gcré an talaimh. Seo duit an ní is leat.’
26. Ach d'fhreagair a mháistir é, ‘A fheidhmeannaigh fhalsa, fhealltaigh! B'fheasach duit go mbímse ag baint san áit nár chroith mé síol agus go mbím ag cruinniú san áit nár bhuail mé arbhar.
27. Nár choir duit mar sin mo chuid airgid a chur ar ús ag na baincéirí, agus gheobhainn ansin ag teacht dom an méid is liom agus a bhiseach lena chois?
28. Bain mar sin an tallann de, agus tabhair é don té a bhfuil na deich dtallann aige.
29. Mar tabharfar a thuilleadh don té a bhfuil aige, agus beidh farasbarr aige; ach an té nach bhfuil aige béarfar uaidh go fiú an mhéid atá aige.
30. Agus caithigí an seirbhíseach gan dóigh sa dorchadas amuigh; áit a mbeifear ag caoi agus na fiacla á ndíoscán.’
31. “Nuair a thiocfas Mac an duine ina ghlóir, agus na haingil uile ina chuideachta, rachaidh sé ansin ina shuí ar chathaoir na glóire.