6. agus bíonn dúil mhór acu sna háiteanna is onóraí ag féastaí, agus sna suíocháin is fearr sna sionagóga,
7. agus daoine ag beannú dóibh i sráideanna an mhargaidh, agus ag tabhairt rabbí orthu.
8. Ach ná glaoítear rabbí oraibhse, mar níl agaibh ach an t‑aon oide amháin, agus is bráithre sibh uile.
9. Agus ná bíodh meas athar agaibh ar aon duine ar an talamh, mar níl agaibh ach an t‑aon Athair amháin, atá ar neamh.
10. Agus ná glaoítear máistir oraibh, mar níl agaibh ach an t‑aon mháistir amháin, an Críost.
11. An té is mó oraibh beidh sé ina sheirbhíseach agaibh;
12. an té a ardaíos é féin ísleofar é, agus an té a íslíos é féin ardófar é.
13. “Ach is mairg daoibh, a scríobhaithe agus a Fhairiséacha, a lucht na cráifeachta bréige! as siocair go ndúnann sibh ríocht neimhe in aghaidh na ndaoine; mar ní théann sibh féin isteach; agus ní ligeann sibh don dream atá ag iarraidh dul isteach dul thar an táirseach.
15. Is mairg daoibh, a scríobhaithe agus a Fhairiséacha, a lucht na cráifeachta bréige! mar tugann sibh cuairt na mara agus na tíre le haon duine amháin a iompú, agus nuair a iompaíos sé, déanann sibh ifreannach de is measa faoi dhó ná sibh féin.
16. “Is mairg daoibh, a threoraithe na daille, a deir, ‘Má thugann duine móid ar an teampall, níl aon ní ráite aige; ach má thugann duine móid ar ór an teampaill, tá sé faoi cheangal a mhóide.
17. A amadána na daille! Cé acu is mó, an t‑ór nó an teampall a naomhaigh an t‑ór?