31. Cé acu den bheirt a chuir toil a athar i ngníomh?” “An chéad duine acu,” d'fhreagair siad. Arsa Íosa leo, “Deirim go fírinneach libh, go rachaidh na bailitheoirí cánacha agus na striapacha isteach go ríocht Dé sula dté sibhse isteach.
32. Mar tháinig Eoin chugaibh slí na firéantachta, agus níor chreid sibh é, ach chreid na bailitheoirí cánacha agus na striapacha é; agus go fiú nuair a bhí sin feicthe agaibh, ní dhearna sibh aithreachas agus níor chreid sibh é ina dhiaidh sin féin.”
33. “Éistigí le fáithscéal eile. Bhí ceann tí ann a phlandaigh fíonghort agus a chuir fál ina thimpeall, agus a thochail cantaoir fhíona, agus a thóg túr, agus a lig ar chíos do thionóntaí é, agus a thug tír eile air féin.
34. Nuair a bhí séasúr an toraidh ag teacht, chuir sé uaidh a sheirbhísigh chuig na tionóntaí, lena chuid torthaí a fháil;
35. agus rug na tionóntaí ar a sheirbhísigh, agus bhuail siad duine acu, agus mharaigh siad an dara duine, agus d'imir siad bás ar dhuine eile acu le clocha.
36. Chuir sé seirbhísigh eile uaidh arís, níos mó ná an chéad uair, agus rinne siad mar an gcéanna leo.
37. Chuir sé a mhac chucu ina dhiaidh sin, á rá, ‘Beidh meas acu ar mo mhac.’
38. Ach nuair a chonaic na tionóntaí an mac, dúirt siad ina n‑intinn féin, ‘Is é seo an t‑oidhre; tagaigí go maraímid é ionas go mbeidh a oidhreacht againne.’
39. Agus rug siad air agus chaith siad amach as an bhfíonghort é, agus mharaigh siad é.
40. Nuair a thiocfas an té ar leis an fíonghort mar sin, cad é a dhéanfaidh sé leis na tionóntaí úd?”
41. Ar siadsan leis, “Cuirfidh sé na bithiúnaigh chun báis léanmhair, agus ligfidh sé an fíonghort ar chíos do thionóntaí eile a thabharfas na torthaí dó ina séasúir.”